Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Tomasz Kalsztein

Protokolant: Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2017 roku

na rozprawie w Łodzi

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko T. J.

o zapłatę kwoty 14.457,46 zł

1.  zasądza od pozwanego T. J. na rzecz powódki M. J. kwotę 14.457,46 zł (czternaście tysięcy czterysta pięćdziesiąt siedem złotych czterdzieści sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego T. J. na rzecz powódki M. J. kwotę 4.340 zł (cztery tysiące trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w całości.

Sygn. akt I C 11/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 grudnia 2017r. powódka M. J., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o zasądzenie od pozwanego T. J. kwoty 14.457,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powódka podała, iż spełniła zobowiązanie zaciągnięte jeszcze w trakcie trwania małżeństwa z pozwanym. Powyższe zobowiązanie wynikało z nakazu zapłaty wydanego w dniu 29 lutego 2012 roku przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie.

(pozew k. 2-4)

Na rozprawie w dniu 29 maja 2017 roku pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż nie ma obecnie środków, aby spełnić świadczenie powódki.

(protokół k. 42).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnie 29 lutego 2012 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie zasądził solidarnie od pozwanych M. J. i T. J. na rzecz C. I. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. kwotę 18.097,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.629,96 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w całości.

(bezsporne, nakaz zapłaty k. 9).

W wyniku wszczętego postępowania egzekucyjnego na podstawie przedmiotowego nakazu zapłaty powódka zapłaciła łącznie kwotę 28.914,93 zł. Pozwany zapłacił jedynie dwie kwoty: 487,67 zł i 560,85 zł.

(bezsporne, rozliczenie k. 6-7).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlega uwzględnieniu w całości co do należności głównej.

Z ustalonego stanu faktycznego bezspornie wynika, iż zobowiązanie stron względem wierzyciela C. I. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny w W., było zobowiązaniem solidarnym. Odpowiedzialność solidarna dłużników, oznacza, iż kilku dłużników zobowiązanych jest w ten sposób, iż wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 §1 k.c.). Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. (art. 376 § 1 k.c.). Biorąc te przepisy pod uwagę należy stwierdzić, iż powódka i pozwany solidarnie byli zobowiązani wobec wierzyciela, który mógł domagać się spłaty zobowiązania od każdego z byłych małżonków, albo tylko od jednego z nich.

Z istoty zobowiązania wynika, iż wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien je spełnić ( art. 353 § 1 k.c.).

Z ustalonego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, iż powódka spełniła zobowiązanie uiszczając łącznie kwotę 28.914,93 zł. Wobec powyższego jako dłużnik solidarny ma ona prawo domagać się od pozwanego zwrotu połowy uiszczonej kwoty tj. 14.457,46 zł.

Wobec tego, iż umowa kredytu była ważna, a pozwany skutecznie jej nie zakwestionował, ani nie udowodnił jej nieważności, zgodnie z powyższym, należało dojść do wniosku, iż jest on zobowiązany do zapłaty dochodzonej pozwem kwoty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W związku z tym, iż powódka nie wykazała faktu wcześniejszego wzywania pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem, nalezało uznać, iż takim pierwszym wezwaniem było doręczenie pozwanemu odpisu pozwu co nastąpiło w dniu 13 kwietnia 2017 roku (wówczas pozwany otrzymał odpis pozwu podpisany przez pełn. powódki).

Wobec powyższego pozwany pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia od dnia 14 kwietnia 2017 roku i od tej daty Sąd zasądził należne odsetki ustawowe za opóźnienie. W pozostałym zakresie żądanie odsetkowe jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c., stanowiącym zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Ponieważ powódka wygrał proces w całości, a powództwo zostało oddalone jedynie w zakresie odsetek, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.340,00 zł która obejmuje:

- opłatę sądową od pozwu 723 zł;

- opłata od pełnomocnictwa 17 zł;

- wynagrodzenie pełnomocnika z wyboru – 3.600 zł. (§2 pk5 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku Dz. U z 2015 r poz. 1800).