Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Sychniak

Protokolant: sekretarz sądowy Aleksandra Sikora

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz M. C.:

a.  kwotę 14 700 (czternaście tysięcy siedemset) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty,

b.  kwotę 2534 (dwa tysiące pięćset trzydzieści cztery) złote tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 2569,41 zł (dwa tysiące pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych i czterdzieści jeden groszy) na pokrycie kosztów postępowania tymczasowo wyłożonych z funduszy Skarbu Państwa.

Sygn. akt I C 630/19

UZASADNIENIE

Pozwem z 30 maja 2019 roku M. C. wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5000 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym opłaty sądowej od pozwu, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzone roszczenie pozostaje w związku ze zdarzeniem drogowym, w którym uszkodzeniu uległ samochód Powódki marki V. o nr rej. (...). Szkoda była likwidowana w ramach ubezpieczenia autocasco. Strona pozwana nie uznała swojej odpowiedzialności i odmówiła wypłaty odszkodowania zarzucając Powódce, że pojazd nosi ślady ingerencji osób trzecich w zawartość pamięci sterowników (...), uniemożlwiającej ustalenie zakresu uszkodzeń powstałych w zgłoszonym zdarzeniu. Powódka podała, że nie ingerowała w przebieg pojazdu, ani w komputer pojazdu. Udzieliła Pozwanemu wszystkich niezbędnych informacji odnośnie zdarzenia oraz udostępniła pojazd do oględzin, w tym do pełnej analizy komputerów, a także faktury VAT za zakup pojazdu przez poprzednich właścicieli ze wskazanym na nich przebiegiem pojazdu. Na miejscu zdarzenia była obecna policja, która sporządziła protokół z miejsca wypadku i zakresu uszkodzeń. W związku zaś z przedmiotową kolizją poszkodowanym zostało wypłacone odszkodowanie z polisy OC Powódki. Powódka wskazała też, że nie kwestionuje ustaleń strony pozwanej co do tego, iż w niniejszej sprawie doszło do tzw. szkody całkowitej, ani wyliczonej przez Pozwanego wartości pojazdu w stanie uszkodzonym, w stanie nieuszkodzonym i kosztów naprawy, a tym samym ustalonej wartości odszkodowania określonego na kwotę 14 700 złotych. W zakresie odsetek Powódka wyjaśniła, że liczone są one od 31 dnia od zgłoszenia szkody Pozwanemu. Powódka wskazała, że w chwili obecnej dochodzi od Pozwanego części należnego jej roszczenia zastrzegając możliwość rozszerzenia powództwa oraz możliwość dochodzenia pozostałej części roszczenia odrębnym powództwem. /pozew k. 4 – 6/

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od Powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od substytucji. Na wstępie strona pozwana wyjaśniła, że 5 lipca 2019 roku dotychczasowy podmiot (...) Spółka Akcyjna zmienił swoją nazwę na (...) Spółka Akcyjna V. (...), co zostało ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Strona pozwana przyznała fakt prowadzenia postępowania likwidacyjnego w sprawie szkody w pojeździe marki V. o nr rej. (...) z 7 stycznia 2018 roku. Zakwestionowała zasadę swojej odpowiedzialności podnosząc, że uszkodzenia pojazdów biorących udział w przedmiotowym zdarzeniu nie korelują ze sobą wzajemnie. Wskazywała również, że pozostałości lakieru na tylnym zderzaku pojazdu poszkodowanego marki I. o nr rej. (...) wskazują, że zdarzenie nastąpiło z udziałem pojazdu koloru błękitnego bądź turkusowego natomiast pojazd Powódki ma kolor grafitowy. Nadto strona pozwana wskazywała, że ze sporządzonego na jej zlecenie raportu (...) wynika, że w pojeździe Powódki cofnięto licznik oraz zablokowano system ochrony biernej (...) co uniemożliwiło rejestrację uszkodzeń a odczytane szczątkowe zapisy zdarzenie świadczą o tym, że w pojeździe tym mogły być prowadzone operacje w zakresie manipulacji pamięci sterowników, mające na celu zatarcie/zmianę obrazu ewentualnego zdarzenia z udziałem pojazdu. Pozwany podniósł, że Powódka w ciągu zaledwie trzech miesięcy miała trzy następujące po sobie szkody, z których otrzymała odszkodowanie w wysokości 31 139,76 zł. Wszystkie te okoliczności świadczą o tym, że szkoda objęta zdarzeniem nie miała miejsca co uzasadnia odmowę wypłaty odszkodowania z tytułu polisy AC.

/odpowiedź na pozew k. 135 – 136/

W piśmie procesowym z 14 sierpnia 2018 roku Powódka podtrzymała żądanie pozwu, a nadto sprecyzowała oznaczenie strony pozwanej jako: (...) Spółka Akcyjna V. (...).

W uzasadnieniu pisma strona powodowa wskazywała, że Pozwany nie przedstawił żadnego materiału dowodowego uzasadniającego odmowę wypłaty należnego odszkodowania i nie wskazał żadnego zapisu umowy łączącej strony, który zwalniałyby stronę pozwaną od spełnienia świadczenia, za które pobrał należną składkę. Powódka ponownie wskazywała, że nie dokonywała żadnych ingerencji w przebieg pojazdu ani komputer dodając, że nie może ponosić negatywnych konsekwencji ewentualnej ingerencji w komputer pojazdu przez wcześniejszych właścicieli bądź posiadaczy tego pojazdu. Fakt wcześniejszej szkodowości nie uzasadnia odmowy wypłaty odszkodowania. /pismo procesowe k. 151 – 152/

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 6 czerwca 2019 roku sprawa została skierowana do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym.

Postanowieniem z 2 października 2019 roku Sąd na podstawie art. 505 ⁷ k.p.c. postanowił rozpoznać niniejsza sprawę z pominięciem przepisów o postępowaniu uproszczonym. /zarządzenie k. 3, postanowienie k. 154/

Pismem z 15 stycznia 2021 roku Powódka rozszerzyła powództwo o kwotę 9700 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty i w związku z tym wniosła o zasądzenie o od Pozwanego kwoty 14 700 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od Pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z uwzględnieniem opłaty od pełnomocnictwa.

/pismo procesowe k. 262/

W piśmie procesowym z 16 kwietnia 2021 roku strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa również w jego rozszerzonej części, oświadczając przy tym, że odpis pisma powódki zawierającego rozszerzenie powództwa otrzymała 12 kwietnia 2021 roku. /pismo procesowe k. 271/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

7 stycznia 2018 roku około godziny 21 w Ł., na ulicy (...), na wysokości posesji nr (...) ulicy (...), kierując pojazdem marki V. o nr rej. (...) nie zachowała bezpiecznego odstępu od pojazdu poprzedzającego marki I. o nr rej. (...), kierowanego przez D. P. i uderzyła w lewy tylny narożnik tego samochodu. Kierujący samochodem marki I. D. P. w wyniku uderzenia przemieścił się swym pojazdem i uderzył jego przednim prawym narożnikiem w lewy prawy narożnik zaparkowanego samochodu marki B..

/opinia pisemna biegłego Z. G. k. 232 – 248,

opinia pisemna biegłego J. C. k. 298 – 331,

pisemna opinia uzupełniająca biegłego J. C. k. 350 – 355,

opinia ustna biegłego J. C. k. 401 i 403 [00:08:08 – 00:34:48],

zeznania świadka D. P. k. 251v i 253 [00:03:11 – 00:22:27],

zeznania Powódki k. 185-186 i 188 [00:04:50-00:15:59] oraz k. 401v i 403 [00:51:10]/

W samochodzie marki V. na skutek uderzenia wystrzeliły poduszki powietrzne. Na miejsce zdarzenia została wezwana Policja. Za osobę winną zaistniałego zdarzenia została uznana Powódka, w związku z czym została ona ukarana mandatem karnym. Po zdarzeniu pojazd Powódki nie nadawał się do dalszej jazdy i z miejsca zdarzenia został zabrany lawetą.

/ zeznania Powódki k. 185-186 i 188 [00:04:50-00:15:59] oraz k. 401v i 403 [00:51:10] /

Przeprowadzona analiza dostępnego materiału dowodowego, wskazuje, że do opiniowanego zdarzenia mogło dojść w okolicznościach wskazywanych przez Powódkę. Zakres uszkodzeń pojazdów marki V., I. oraz marki B. odpowiada wskazanemu przebiegowi zdarzenia. Analiza zdjęć z miejsca zdarzenia, na których widoczne są powstałe ślady płynów eksploatacyjnych świadczą o tym, że do zderzenia pojazdów doszło. Ślady opon pozostawionych po zdarzeniu na jezdni mogą dotyczyć zderzenia samochodu marki I. z samochodem marki B.. Tego typu ślady wyznaczają miejsce zdarzenia.

/ opinia pisemna biegłego Z. G. k. 232 – 248,

opinia pisemna biegłego J. C. k. 298 – 331,

pisemna opinia uzupełniająca biegłego J. C. k. 350 – 355,

opinia ustna biegłego J. C. k. 401 i 403 [00:08:08 – 00:34:48]/

Powódka zgłosiła szkodę Pozwanemu 9 stycznia 2018 roku. Na podstawie powyższego zgłoszenia ubezpieczyciel wszczął w sprawie postępowanie likwidacyjne, rejestrując szkodę pod numerem (...). Po przeprowadzeniu oględzin przedmiotowego pojazdu sporządził stosowne wyceny, ustalając wartość pojazdu marki V. o nr rej. (...) przed szkodą na kwotę w 22 800 złotych. Koszt naprawy ww. pojazdu oszacowano na kwotę 61 795,42 złotych. Natomiast wartość pojazdu w stanie uszkodzonym strona pozwana ustaliła na kwotę 8100 złotych. Na podstawie powyższych ustaleń strona pozwana oszacowała wartość szkody na kwotę 14. 700 złotych.

Pozwany poinformował Powódkę, o tym że szkoda ma charakter szkody całkowitej i o wysokości szacowanego odszkodowania. Nadto wskazał, że ostateczne ustalenie zasadności odszkodowania i jego wartości nastąpi w ciągu 14 dni od wyjaśnienia wszelkich okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela za powstałą szkodę.

Po dokonanych oględzinach pojazdu przez ubezpieczyciela Powódka wykonała badanie samochodu oraz jego oględziny oddając samochód do serwisu (...).

W toku prowadzonego postępowania likwidacyjnego strona pozwana zleciła firmie (...) dokonanie zdalnego odczytu danych zapisanych w sterownikach pojazdu. Na te okoliczność sporządzony został raport (...) w dniu 24 stycznia 2018 roku.

Decyzją z 9 lutego 2018 roku pozwane Towarzystwo (...), powołując się na zapisy § 2 ust 1 załącznika nr 2 do OWU AC, odmówiło przyjęcia odpowiedzialności za skutki zgłoszonego zdarzenia i wypłatę odszkodowania z tego tytułu. Powódka odwołała się od powyższej decyzji. Decyzją z 11 kwietnia 2018 roku pozwane Towarzystwo (...) podtrzymało dotychczasowe stanowisko w sprawie. Odmawiając wypłaty odszkodowania strona pozwana, powołując się na sporządzony przez nią raport wskazywała, że pojazd nosi ślady ingerencji osób trzecich w zawartość pamięci sterowników układu (...) uniemożliwiającą ustalenie zakresu uszkodzeń powstałych w zgłoszonym zdarzeniu. Nadto wskazywała, że sporządzony raport nie potwierdził, udziału przedmiotowego pojazdu w zdarzeniu, w którym aktywowano jakikolwiek element układu (...).

Serwis (...) 23 kwietnia 2018 roku dokonał odczytu danych zapisanych na sterownikach pojazdu.

W wiadomości mailowej z 23 maja 2018 roku Powódka wezwała Pozwanego do zapłaty kwoty 14 700 złotych tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu na wskazany numer rachunku bankowego. Nadto Powódka zastrzegła, że brak spełnienia roszczenia spowoduje wystąpienie przez nią na drogę postępowania sądowego z pozwem o zapłatę.

/wydruk wiadomości mailowej k. 7, dokumentacja likwidacji szkody z wyceną, oceną techniczną i kalkulacją naprawy k. 8-26,

oświadczenie poszkodowanego k. 27 – 28, zgłoszenie szkody k. 29 – 30,

wniosek – polisa GoAuto k. 31-31v,

decyzja Pozwanego z 11 kwietnia 2018 roku k. 32, odwołanie Powódki k. 33,

raport V. k. 37 – 53, raport (...) k. 54-76,

akta szkody – płyta k. 385 /

Przedmiotowa szkoda była likwidowana w ramach dobrowolnego ubezpieczenia autocasco. W myśl § 2 pkt 1 załącznika nr 2 do OWU AC zakresem ubezpieczenia AC były objęte szkody powstałe w okresie ochrony ubezpieczeniowej, polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie pojazdu jego części lub wyposażenia wskutek zdarzeń niezależnych od woli ubezpieczonego lub kierowcy z zastrzeżeniem szkód wymienionych w § 5 OWU. § 5 wymieniał 18 rodzajów szkód, za które ubezpieczyciel nie ponosił odpowiedzialności.

Zgodnie z § 10 pkt 1 załącznika nr 2 OWU AC wysokość odszkodowania ustalonego zgodnie z zapisami rozdziału IV OWU § 11 – 16 nie mogła przekroczyć wartości pojazdu według stanu pojazdu bezpośrednio przed zaistnieniem szkody z zastrzeżeniem § 3 ust 1 pkt 6 oraz sumy ubezpieczenia aktualnej na dzień ustalenia odszkodowania.

Nadto zgodnie z § 12 załącznika nr 2 pkt 1, 2 i 3 OWU AC w celu ustalenia, czy szkodę należy zakwalifikować jako szkodę całkowitą ubezpieczyciel ustalał szacunkowe koszty naprawy pojazdu. Jeżeli zaś wyliczone w ten sposób koszty naprawy pojazdu przekraczałyby 70 % wartości rynkowej pojazdu na dzień powstania szkody ubezpieczyciel przyjmował, że zaistniała szkoda jest szkodą całkowitą i wówczas odszkodowanie ustalano w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu na dzień powstania szkody a wartością jego pozostałości po szkodzie z zastrzeżeniem § 3 ust 1 pkt 6. Wartość pozostałości pojazdu miała być określana indywidualnie, z uwzględnieniem między innymi wartości pojazdu bezpośrednio przed zdarzeniem, rozmiaru uszkodzeń, stopnia zużycia eksploatacyjnego pojazdu lub jego części oraz sytuacji rynkowej w zakresie obrotu pojazdami uszkodzonymi.

/OWU AC k. 77 – 120/

Powódka nabyła przedmiotowy samochód jako używany 20 czerwca 2017 roku od A. W. (...) za kwotę 31 500 złotych. A. W. kupił pojazd 12 czerwca 2017 roku od PHU (...) za kwotę 22 500 złotych. Z kolei M. F. nabył auto 30 maja 2017 roku od Grupa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. za kwotę 21 500 złotych. W fakturze VAT wystawionej na rzecz M. F. wskazano, że pojazd ma 169 000 km przebiegu. /faktury VAT k. 34 – 36/

W momencie zakupu pojazdu przez Powódkę pojazd był sprawny. Powódka nie oddawała go do naprawy.

/ zeznania Powódki k. 185-186 i 188 [00:04:50-00:15:59] oraz k. 401v i 403 [00:51:10] /

Przed zdarzeniem z 7 stycznia 2018 roku pojazd Powódki uczestniczył dwóch kolizjach drogowych: kolizji z 12 września 2017 roku oraz w kolizji z 27 października 2017 roku. Z tytułu uszkodzenia pojazdu marki V. w tych dwóch szkodach ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce odszkodowanie w łącznej wysokości 31 139,76 złotych. /pismo (...) k. 143 – 148/

Samochód marki I. kierowany przez D. P. został sprowadzony z USA i przed kolizją z 7 stycznia 2018 roku nie miał żadnych uszkodzeń. Po kolizji z 7 stycznia 2018 roku pojazd ten uczestniczył w innym zdarzeniu, w którym sprawcą był D. P.. Wówczas uszkodzony był przód pojazdu. D. P. zgłosił przedmiotową szkodę do z (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. jako ubezpieczyciela posiadacza pojazdu marki V. o nr rej. (...). (...) przyjęło odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie i wypłaciło na rzecz D. P. stosowne odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów naprawy.

/akta szkody – płyta k. 169,

zeznania świadka D. P. k. 251v i 253 [00:03:11 – 00:22:27]/

Wartość pojazdu marki V. o nr rej. (...) przed szkodą z 7 stycznia 2018 roku wynosiła 22 800 złotych brutto.

Uzasadniony koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki V. o nr rej. (...) po szkodzie z 7 stycznia 2018 roku wynosi 61 795,42 złotych brutto.

Wartość pojazdu marki V. o nr rej. (...) w stanie uszkodzonym, po szkodzie z 7 stycznia 2018 roku, wynosiła 8100 złotych brutto.

/bezsporne, dokumentacja likwidacji szkody z wyceną, oceną techniczną

i kalkulacją naprawy k. 8-26/

W ramach sytemu (...) dane rejestruje sterownik (...). Samochód nie zawiera jednego sterownika. Są samochody zawierające powyżej 100 sterowników.

Zgodnie z elementarnymi wymogami procedury ustalenia danych dotyczących tego typu zdarzenia, gdzie istotne są dane z zamrożonych ramek kodów błędów, takie czynności należy wykonać bezpośrednio po zdarzeniu, aby te dane nie zostały utracone m.in. z uwagi na brak napięcia, czy skanowanie oraz kasowanie błędów podczas ustalania zakresu uszkodzeń. Z treści raportu (...) wynika, że ponowne oględziny samochodu miały miejsce 24 stycznia 2018 roku, a więc po przeprowadzonym przez Powódkę ustaleniu zakresu uszkodzeń samochodu.

Dane podane w raporcie (...) nie zostały odczytane zgodnie z wymogami elementarnej wiedzy w tym zakresie, nie zawierają istotnych danych to jest danych z zamrożonych ramek, czego przyczyną może być fakt, iż nie zostały odczytane bezpośrednio po zdarzeniu. Nadto zostały wykonane niezgodnie z elementarną wiedzą warsztatowo – diagnostyczną, gdyż nie ustalono czy linia komunikacyjna pomiędzy danymi sterownikami była sprawna. To był samochód po uszkodzeniach mechanicznych, dlatego wszystko należało ustalić od podstaw wraz ze sprawdzeniem elementu wykonawczego, ponieważ w czasie zdarzenia dany sterownik mógł zostać uszkodzony i wtedy nie podawałby właściwych danych. Nadto w raporcie podano dane, które nie są potwierdzone przez wiarygodne dane z urządzenia diagnostycznego i nie zawierają niezbędnych tłumaczeń.

W aktach sprawy znajduje się materiał, którego przeznaczeniem była wycena uszkodzeń, a nie ustalenie czy takie zdarzenie miało miejsce. W aktach sprawy brak jest m.in. oryginalnego nośnika cyfrowego materiału fotograficznego, fachowego i pełnego obrazu uszkodzeń, fachowych odczytów z elektroniki ze wszystkich samochodów wykonanego zgodnie z elementarnymi wymogami takich odczytów wraz z załączonymi oryginalnymi nośnikami cyfrowymi generowanych raportów przez zastosowane urządzenia diagnostyczne.

/opinia pisemna biegłego J. C. k. 298 – 331,

pisemna opinia uzupełniająca biegłego J. C. k. 350 – 355,

opinia ustna biegłego J. C. k. 401 i 403 [00:08:08 – 00:34:48]/

Niniejszy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony oraz ich kopii, których prawdziwość nie była kwestionowana w toku procesu przez strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników; na podstawie zeznań Powódki i świadka D. P. oraz w oparciu o opinie biegłych z zakresu techniki samochodowej Z. G. i J. C..

W przypadku opinii biegłego Z. G., Sąd oparł się na niej w części to jest pominął tę część opinii, w której biegły odnosił się do analizy raportu z 24 stycznia 2018 roku przedstawionego przez Pozwanego. W opinii swej biegły Z. G. zasugerował bowiem, że w kwestii interpretacji uzyskanych danych wynikających z raportu Pozwanego nie posiada on odpowiednich umiejętności i dostępu do oprogramowania producenta pojazdu.

Sąd uznał powyższe opinie za pełnowartościowe źródło informacji specjalnych. Wypada również odnotować, iż nie zostały ujawnione żadne powody w rozumieniu art. 281 k.p.c., które osłabiłyby zaufanie do wiedzy lub bezstronności powołanego biegłego.

Opinia biegłego Z. G. została zakwestionowana w tej części, w której biegły odnosił się do elektroniki w pojeździe powódki. Mając na uwadze fakt, iż biegły nie posiadał umiejętności i specjalistycznej wiedzy w zakresie interpretacji danych wynikających z raportu zawierającego odczyt danych zapisanych w sterownikach pojazdu marki V., uwzględniając wniosek strony pozwanej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego J. C..

Strona pozwana kwestionowała również opinię biegłego C., wnosząc o wydanie opinii przez innego biegłego. Na podstawie art. 232 ² § 1 pkt 5 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii innego biegłego sądowego, niż biegły J. C. na okoliczności sprecyzowane w postanowieniu z 3 lipca 2020 roku. W ocenie Sądu opinia biegłego J. C. jest kompletna, pełna i w sposób zupełny odnosi się do kwestii opisanych w postanowieniu dowodowym z 3 lipca 2020 roku. Biegły rzeczowo i w sposób konkretny i fachowy wyjaśnił wszystkie okoliczności, z powodu których na podstawie materiału dowodowego przedstawionego przez stronę pozwaną nie był w stanie stwierdzić, czy w niniejszej sprawie miała miejsce jakakolwiek manipulacja w elektronikę samochodu marki V.. W ocenie Sądu biegły J. C. udzielił odpowiedzi i wyjaśnił wszystkie postawione jego opinii zarzuty przez stronę pozwaną. Uczynił to zarówno w opinii uzupełniającej pisemnej, jak i ustnej złożonej na rozprawie z 19 sierpnia 2022 roku. Warto również zauważyć, że dowód z uzupełniającej opinii biegłego J. C. na okoliczność wyjaśnienia wątpliwości dotyczących jego opinii pisemnych został dopuszczony na rozprawie z 25 maja 2022 roku, na której obecny był pełnomocnik strony pozwanej. Na tym terminie rozprawy został też wyznaczony termin następnej rozprawy (18 sierpnia 2022 roku), na której dowód z opinii uzupełniającej tego biegłego miał zostać przeprowadzony. Pozwany nie stawił się na terminie rozprawy z 18 sierpnia 2022 roku, rezygnując tym samym z możliwości zadawania pytań biegłemu.

Jednocześnie na podstawie art. 232 ² § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii biegłego, wnioskowany przez stronę powodową, na okoliczność ustalenia wartości szkody. Kwestia wartości pojazdu marki V. w stanie przed i po szkodzie, wysokość kosztów naprawy tego pojazdu i wysokości należnego odszkodowania, ustalone przez Pozwanego w toku likwidacji szkody, nie były na etapie postępowania sądowego kwestiami spornymi. Strona powodowa wnosiła ostatecznie o zasądzenie na jej rzecz kwoty 14 700 zł, a zatem kwoty odpowiadającej wartości szkody ustalonej przez Pozwanego. Pozwany w toku procesu zakwestionował jedynie zasadę odpowiedzialności. Nie kwestionował i nie odnosił się do wysokości dochodzonego przez Powódkę roszczenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd ustalił wartość szkody w niniejszej sprawie jako okoliczność bezsporną i wynikającą z ustaleń poczynionych w tym zakresie przez samego Pozwanego w procesie likwidacji szkody.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Na wstępie rozważań poczynić należy uwagę natury ogólnej, a mianowicie zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Potwierdzeniem zasady kontradyktoryjności procesu cywilnego są również przepisy art. 3 k.p.c., 232 k.p.c. i 381 k.p.c. Tym samym onus probandi w przedmiotowej sprawie spoczywał na stronie powodowej, bowiem to Powódka żądała zasądzenia w toku przedmiotowego postępowania określonej kwoty. Wskazać przy tym należy, iż postępowanie cywilne jest kontradyktoryjne i nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia, wyjaśnienia, wykazania zasadności twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17.12.1996 w sprawie sygn. akt: I CKU 45/96, OSNC 1997 r., Nr 6-7, poz. 76).

Powódka wywodziła swoje roszczenie z umowy dobrowolnego ubezpieczenia autocasco pojazdu marki V. o nr rej (...) i ze zdarzenia z 7 stycznia 2018 roku, w którym wskazany pojazd uległ uszkodzeniu.

Materialnoprawną podstawę dochodzonego roszczenia stanowi art. 805 § 1 k.c. zgodnie, z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela (art. 824 § 1 k.c.).

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, że zakres obowiązku odszkodowawczego zakładu ubezpieczeń kształtuje się odmiennie w zależności od tego, czy obowiązek naprawienia szkody wynika z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, czy też jego źródłem jest umowa innego, dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego. Choć pojęcie szkody w obu formach odpowiedzialności ubezpieczyciela jest takie samo, to jednak granice odpowiedzialności ubezpieczyciela są różne. W pierwszym przypadku odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter akcesoryjny, dlatego jej granice wyznaczane są przez zakres pierwotnej odpowiedzialności ubezpieczonego, który z kolei wynika wprost z przepisów ustawy, a w szczególności z art. 361 k.c. Zasada pełnego odszkodowania doznaje odstępstwa w przypadku, gdy źródłem roszczenia odszkodowawczego jest dobrowolnie zawarta umowa ubezpieczenia majątkowego. Strony mogą bowiem – w granicach swobody kontraktowej – odmiennie określić w umowie zarówno rodzaj, wysokość jak i przesłanki wypłaty należnego poszkodowanemu świadczenia, a także przesłanki odmowy jego wypłaty. Zawarta umowa jest w tym zakresie wiążąca dla stron. Świadczenie ubezpieczeniowe wypłacane na podstawie dobrowolnej umowy ubezpieczenia majątkowego, pomimo że określane jest powszechnie mianem odszkodowania, ma charakter zobowiązania pierwotnego do odpowiedniego zachowania ubezpieczyciela w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego. Możliwe jest zatem, aby owo świadczenie było niższe od poniesionej szkody albo tę szkodę przewyższało, a także aby pomimo wystąpienia szkody podlegającej kompensacji zakład ubezpieczeń nie ponosił odpowiedzialności w razie wystąpienia określonych w umowie okoliczności egzoneracyjnych.

Ani przepisy kodeksu cywilnego, ani ustawy ubezpieczeniowej, nie mogą szczegółowo regulować całokształtu zagadnień związanych z ubezpieczeniem w każdym z licznych jego rodzajów. Masowość umów ubezpieczenia czyni niemożliwym negocjowanie przez ubezpieczyciela z każdym klientem szczegółów treści umowy. Dlatego też szczegółowe postanowienia dotyczące konkretnego ubezpieczenia są ustalane w ogólnych warunkach ubezpieczeń. Ogólne warunki umowy są tzw. wzorcem kwalifikowanym i wiążą strony dlatego, że stały się składnikiem umowy ubezpieczeniowej przez odwołanie się do nich (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 maja 2001 r., sygnatura akt V CKN 247/00).

W przedmiotowej sprawie strona pozwana zakwestionowała zasadę swojej odpowiedzialności. W jej ocenie uszkodzenia pojazdu marki V. o nr rej (...) nie powstały w okolicznościach podanych przez Powódkę gdyż nie korelują ze sobą wzajemnie. Nadto strona pozwana podnosiła, że z przeprowadzonej na jej zlecenie analizy danych powypadkowych pojazdu wynika, że w pojeździe V. cofnięto licznik oraz zablokowano, system ochrony biernej (...) co uniemożliwiało rejestrację uszkodzeń oraz, że odczytane szczątkowe zapisy zdarzenia świadczą o tym, że w pojeździe mogły być prowadzone operacje w zakresie manipulacji sterowników mające na celu zatarcie /zmianę obrazu ewentualnego zdarzenia z udziałem pojazdu Powódki. Nadto strona pozwana wskazywała, że przed zdarzeniem z 7 stycznia 2018 roku Powódka miała kilka następujących po sobie szkód z których otrzymała odszkodowanie.

W toku postępowania sądowego Sąd przesłuchał Powódkę oraz D. P., kierującego pojazdem marki I. o nr rej. (...), którzy mieli być uczestnikami zdarzenia z 7 stycznia 2018 roku. Świadek potwierdził wersję zdarzenia przedstawioną przez Powódkę. Z zeznań tych osób wynikało, że 7 stycznia 2018 roku Powódka kierując pojazdem marki V. o nr rej. (...) uderzyła w jadący przed nią pojazd marki I. kierowany przez świadka, który to następnie uderzył w zaparkowany pojazd marki B.. Ich zeznania są logiczne i spójne oraz są ze sobą zbieżne. Nadto w toku procesu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej na okoliczność oceny czy mogło dojść do zdarzenia w dniu 7 stycznia 2018 roku w okolicznościach podawanych przez Powódkę w zgłoszeniu szkody, na okoliczność ustalenia tego czy istnieje korelacja uszkodzeń pomiędzy pojazdem powódki a samochodem w który uderzyła a także na okoliczności związane z poprawnością działania systemów elektronicznych w samochodzie Powódki, których zadaniem było rejestrowanie zderzeń pojazdu w sytuacji gdyby do takich zderzeń dochodziło.

Z opinii biegłego Z. G. jednoznacznie wynikało, że do zdarzenia z 7 stycznia 2018 roku mogło dojść w okolicznościach wskazanych przez Powódkę M. C.. Nadto biegły wskazał, że zakres uszkodzeń pojazdów marki V. i I. oraz I. (...) korelują ze sobą odpowiadając wskazanemu przebiegowi zdarzenia. Biegły nie wypowiedział się jednak na temat działania systemów elektronicznych wskazując w tym zakresie, że szczegółowa interpretacja danych sczytanych ze sterowników powinna być dokonana przez biegłego o specjalności elektronika samochodowa lub autoryzowany serwis. Mając na uwadze powyższe oraz wniosek strony pozwanej Sąd na powyższe okoliczności dopuścił dowód z opinii biegłego J. C.. Biegły J. C. w sposób jednoznaczny i kategoryczny w swej opinii podstawowej pisemnej i uzupełniającej pisemnej, a także uzupełniającej ustnej, wypowiedział się na temat kwestii związanych ze stawianym przez stronę pozwaną zarzutem manipulacji w systemy elektroniczne w samochodzie marki V.. Z opinii biegłego wynikało, że zapisy, na które powołuje się Pozwany i które mają stanowić o rzekomej manipulacji w systemy elektroniczne samochodu marki V., nie mają żadnej wartości dowodowej, bowiem Pozwany nieprawidłowo przeprowadził ich odczyt. Nieprawidłowość ta polegała na tym, że wskazany odczyt został przeprowadzony zbyt późno, to jest zamiast bezpośrednio po zdarzeniu został przeprowadzony dopiero 24 stycznia 2018 roku, to jest po tym jak Powódka po oględzinach ubezpieczyciela dokonała badania pojazdu oraz jego oględzin. Nieprawidłowość przeprowadzonego odczytu polegała również na tym, że dane podane w raporcie Pozwanej nie zawierają istotnych danych, to jest danych z zamrożonych ramek, a podane dane nie są potwierdzone przez wiarygodne dane z urządzenia diagnostycznego. Nadto dane wskazane w raporcie zostały wykonane niegodnie z elementarną wiedzą warsztatową i diagnostyczną, gdyż nie ustalono czy linia komunikacyjna pomiędzy sterownikami była sprawna, co miało zasadnicze znaczenie, bo uszkodzony w wyniku zderzenia sterownik podawałby w przypadku jego wcześniejszego uszkodzenia niewłaściwe dane. Z powodu wystąpienia tych wszystkich nieprawidłowości, zawartych w materiale przedstawionym przez stronę pozwaną, biegły nie był w stanie stwierdzić, czy faktycznie miała miejsce jakakolwiek manipulacja w system elektroniczny samochodu marki V. rejestrująca zderzenia w udziałem pojazdu marki V.. W konsekwencji biegły na podstawie analizy dostępnego materiału dowodowego wysunął wniosek tożsamy z wnioskiem wypływającym z opinii biegłego Z. G. to jest stwierdził, że do uszkodzenia samochodu marki V. o nr rej. (...) mogło dojść w wyniku zdarzenia opisanego przez Powódkę.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu zasada odpowiedzialności pozwanego Towarzystwa (...) nie pozostawia wątpliwości. Pozwany nie zdołał udowodnić swojego twierdzenia, że do uszkodzeń pojazdu marki V. nie doszło na skutek zdarzenia z 7 stycznia 2018 roku oraz, że miała miejsce jakakolwiek ingerencja w systemy elektroniczne tego pojazdu odpowiadające ze rejestrację jego zderzeń. Tym samym nie udowodnił, że zachodzą okoliczności zwalniające go z obowiązku wypłaty świadczenia po zajściu zdarzenia ubezpieczeniowego. Kwestia wcześniejszej szkodowości samochodu należącego do Powódki pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygania o odpowiedzialności Pozwanego w niniejszej sprawie.

Przechodząc w tym miejscu do kwestii wysokości roszczenia dochodzonego przez Powódkę, wskazać należy, iż w myśl przywoływanego już § 12 załącznika nr 2 pkt 1 i 2 OWU AC szkoda całkowita w AC to uszkodzenie pojazdu w takim zakresie, że szacunkowe koszty jego naprawy ustalone według zasad określonych w § 12 pkt 1 przekraczają 70 % wartości rynkowej pojazdu na dzień powstania szkody.

W niniejszej sprawie nie było wątpliwości co do konieczności rozliczenia przedmiotowej szkody jako szkody całkowitej zgodnie z postanowieniami OWU AC. Zgodnie z § 12 pkt w razie powstania szkody całkowitej wysokość odszkodowania ustalano w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy wartością rynkową pojazdu na dzień powstania szkody a wartością jego pozostałości po szkodzie.

W toku postępowania likwidacyjnego Pozwany określił wartość pojazdu marki V. przed szkodą z 7 stycznia 2018 roku na kwotę 22 800 zł. Z kolei wartość tego pojazdu w stanie uszkodzonym ustalił na kwotę 8 100 zł. W konsekwencji ustalił wartość szkody jako różnicę pomiędzy tymi wartościami - 14 700 zł, ale kwestionując zasadę swojej odpowiedzialności, żadnego świadczenia z tego tytułu na rzecz Powódki nie wypłacił. O powyższych wyliczeniach w piśmie z 25 stycznia 2018 roku poinformował Powódkę. Powódka wnosząc pozew nie kwestionowała ustaleń i wyliczeń Pozwanego opierając na nich treść swojego żądania. Z kolei Pozwany w toku niniejszego postępowania nie kwestionował wysokości dochodzonego roszczenia, w tym wyliczeń dokonanych przez siebie w toku postępowania likwidacyjnego. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał powyższe okoliczności za niesporne pomiędzy stronami. W związku z powyższym należne Powódce odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe marki V. o nr rej. El 8A 934 wynosi 14 700 złotych (22 800 zł - 8100 zł). Jako, że w toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel nie wypłacił z tego tytułu na rzecz Powódki żadnego świadczenia, do zasądzenia pozostaje cała powyższa kwota, o czym Sąd orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. oraz w zw. z art. 14 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., nr 124, poz. 1152 ze zm.). Strona pozwana powinna była wypłacić Powódce odszkodowanie w terminie trzydziestu dni od daty zgłoszenia szkody. Zgłoszenie szkody w niniejszej sprawie miało miejsce 9 stycznia 2018 roku. Zatem termin na spełnienie świadczenia upłynął pozwanemu 8 lutego 2018 roku. Pozwany w wyznaczonym przez ustawodawcę terminie nie wypłacił Powódce należnego odszkodowania wobec czego pozostaje w opóźnieniu od 9 lutego 2018 roku. Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od 9 lutego 2018 roku do dnia zapłaty orzekając jak w pkt 1a sentencji wyroku. Data początkowa biegu odsetek ustawowych nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł w punkcie 1b sentencji wyroku w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powódka wygrała sprawę w całości, toteż zasadnym było nałożenie obowiązku zwrotu kosztów jedynie na Pozwanego. Koszty poniesione przez Powódkę wynosiły łącznie 2534 zł. (opłata od pozwu – 100 zł, opłata od rozszerzenia powództwa – 500 zł, koszt zastępstwa procesowego – 900 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz zaliczka na biegłego – 1000 zł) i taka też kwota podlegała zasądzeniu od Pozwanego na rzecz Powódki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.). Podstawę ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia pełnomocnika stanowił § 2 pkt 3 w zw. z § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku - tj. z dnia 3 stycznia 2018 roku, Dz.U. z 2018 roku poz. 265).

W toku postępowania Skarb Państwa poniósł tymczasowo koszt wynagrodzenia biegłych w wysokości 2569,41 zł. W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z 28 lipca 2005 roku (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. nakazał pobrać powyższą kwotę od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzew w Łodzi orzekając jak w punkcie 2 sentencji wyroku.