Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Hanna Świderska

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Leszczyńska

po rozpoznaniu 13 lutego 2020 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa B. R.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo

2.  nie obciąża powódki B. R. kosztami procesu,

3.  nie obciąża powódki B. R. nieuiszczonymi kosztami sądowymi.

Sygn. akt I C 591/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 26 września 2018 roku (data nadania w UP) powódka B. R., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Towarzystwa (...) S.A.:

1.  kwoty 2.000 zł z tytułu częściowego dalszego zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 19 maja 2017 roku do dnia zapłaty;

2.  kwoty 100 zł tytułem częściowego dalszego odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 19 maja 2017 r. do dnia zapłaty;

oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że 22 grudnia 2016 roku w Ł. B. R. uległa wypadkowi komunikacyjnemu, spowodowanemu przez kierującego autobusem MPK o nr rej (...), który gwałtownie zahamował, w wyniku czego powódka – pasażerka autobusu – przewróciła się i upadła na podłogę, wskutek czego doznała obrażeń ciała oraz rozstroju zdrowia. Zmuszona była do poniesienia wydatków związanych z leczeniem, a obecnie odczuwa negatywnie konsekwencje zdrowotne wypadku. Autobus, którym podróżowała powódka, w dacie zdarzenia objęty był umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym Towarzystwem (...). Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 173,80 zł tytułem zwrotu kosztu zakupu leków, jednak w opinii powódki kwota ta była znacząco zaniżona.

/pozew k. 2-5/

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował powództwo w całości, zarówno co do zasady jak i wysokości. Wskazał, że nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej wobec powódki, gdyż wyłącznym sprawcą zdarzenia szkodzącego był kierujący samochodem osobowym, który zajechał drogę prawidłowo jadącemu autobusowi. Pozwany zakwestionował również wysokość dochodzonego świadczenia oraz wskazany przez powódkę termin, od którego powinny być liczone odsetki ustawowe.

/odpowiedź na pozew k. 48 – 56/

Do zamknięcia rozprawy strony pozostały przy swoich stanowiskach.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

22 grudnia 2016 roku w Ł. kierujący autobusem marki S. o numerze rejestracyjnym (...), należącym do Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o., jadąc ul. (...) od al. (...) w kierunku ul. (...) w pewnym momencie gwałtownie zahamował. W wyniku hamowania, pasażerka autobusu, powódka B. R., przewróciła się i upadła na podłogę. Autobus, którym przemieszczała się powódka, był ubezpieczony w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Do zdarzenia doszło z winy kierującego pojazdem marki F. (...), który to poprzez wjechanie na skrzyżowanie ulicy (...) z (...) wymusił pierwszeństwo przejazdu na kierującym przedmiotowym autobusem.

/zeznania świadka T. J. – k. 86v-87 znacznik czasowy 00:17:38 – 00:24:54, opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 103-108, uzupełniająca opinia biegłego k. 139-141/

Kierujący autobusem marki S. nie popełnił żadnego błędu w taktyce i technice jazdy, jego zachowanie w postaci awaryjnego hamowania było prawidłowe, co spowodowało, że kierujący uniknął zderzenia z pojazdem marki F., kierowanym przez nieustalonego kierującego, a jednocześnie wymuszającego pierwszeństwo przejazdu.

/opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 103-108, uzupełniająca opinia biegłego k. 139-141/

Dochodzenie w sprawie wypadku, w którym powódka została poszkodowana, prowadzone przez Komendę Miejską Policji w Ł., zostało umorzone na mocy postanowienia z 27 kwietnia 2017 r. wobec niewykrycia sprawcy.

/postanowienie – akta dochodzenia nr RSD 592/16 k. 38/

Na skutek upadku powódka doznała urazu ciała w postaci urazu głowy z utratą przytomności, urazu prawego łokcia, pourazowego krwotoku podpajenczynówkowego. Na miejsce zdarzenia wezwano pogotowie ratunkowe, powódka została przewieziona karetką do Miejskiego Centrum Medycznego im. (...) w Ł., gdzie była hospitalizowana do 30 grudnia 2016 r. Powódkę wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym, neurologicznym stabilnym, do dalszego leczenia ambulatoryjnego.

/karta medycznych czynności ratunkowych k. 29, karta informacyjna k. 28, karta informacyjna k. 30-31, informacyjne wysłuchanie powódki k. 86, znacznik czasowy 00:05:16/

Powódka do dziś odczuwa skutki wypadku. Leczy się u neurologa i kardiologa, przyjmuje leki. Odczuwa lęk przed poruszaniem się autobusem. Odczuwa uporczywe bóle głowy, pojawiły się u niej problemy z pamięcią. Powódka po wypadku przez długi czas nie wychodziła z domu. Przyjeżdżały do niej córki, robiły jej zakupy, pomagały przy kąpieli. Przed wypadkiem powódka była samodzielna, nie potrzebowała pomocy w codziennym funkcjonowaniu.

/informacyjne wysłuchanie powódki k. 86, znacznik czasowy 00:05:16, zeznania świadka M. Ś. k. 87, znacznik czasowy 00:33:45, zeznania powódki k. 163-164, znacznik czasowy 00:09:14/

Pozwany zarejestrował szkodę zgłoszoną przez powódkę pod numerem (...)-01. Decyzją z 19 maja 2017 roku pozwana przyznała na rzecz powódki kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia. Po rozpatrzeniu reklamacji powódki, decyzją z 9 sierpnia 2017 roku pozwana przyznała ponadto na rzecz powódki kwotę 173,80 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia. Mimo kolejnego odwołania, pozwany nie znalazł podstaw do podwyższenia wypłaconego powódce zadośćuczynienia i odszkodowania.

/wezwanie k. 8-9, pismo k. 11, pismo k. 12, decyzja k. 13, odwołanie od decyzji k. 14-15, decyzja k. 16, odwołanie od decyzji k. 23-24, decyzja k. 25, decyzja k. 26/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego złożonego do akt sprawy. W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego do spraw rekonstrukcji wypadków drogowych. Opinia biegłego została zakwestionowana przez pełnomocnika powódki, wobec czego Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego. Sąd nie miał zastrzeżeń do rzetelności i profesjonalizmu biegłego i sporządzonych przez niego opinii, przyjmując zawarte w nich wnioski za swoje.

Na rozprawie 13 lutego 2020 r. Sąd, na postawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. pominął wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych oraz opinii biegłego z zakresu neurologii, jako zmierzające jedynie do przedłużenia postępowania.

Wskazać należy, że okoliczności związane z przebiegiem zdarzenia, w wyniku którego urazu doznała powódka zostały dostatecznie wyjaśnione, a wyprowadzone przez biegłego do spraw rekonstrukcji wypadków drogowych wnioski są spójne i logiczne. Natomiast ze względu na to, że z przeprowadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż do zdarzenia z 22 grudnia 2016 r. nie doszło z winy kierującego autobusem, objętym ochroną ubezpieczeniową w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego neurologa było niecelowe.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Kluczowym w niniejszej sprawie było ustalenie odpowiedzialności pozwanego w związku z wypadkiem komunikacyjnym zaistniałym 22 grudnia 2016 r.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 436 § 1 k.c. w związku z art. 435 § 1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch takiego środka, chyba, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Natomiast zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczony.

W niniejszej sprawie niespornym jest, że autobus, którym podróżowała powódka, w dacie zdarzenia objęty był umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z pozwanym Towarzystwem (...). Jednak w związku z tym, że do zdarzenia z 22 grudnia 2016 r. doszło z winy kierującego pojazdem marki F., który wymusił pierwszeństwo przejazdu na kierującym przedmiotowym autobusem, nie można przypisać odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie kierującemu autobusem. W związku z powyższym po stronie pozwanego nie powstała odpowiedzialność za naprawienie szkody powstałej w związku z wypadkiem komunikacyjnym grudnia 2016 roku.

Dla przyjęcia odpowiedzialności na podstawie art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c. koniecznym jest zatem ustalenie, że szkoda, jakiej doznała powódka pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z ruchem mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sil przyrody. W chwili wypadku, jaki miał miejsce 22 grudnia 2016 roku pojazd kierowany przez T. J. był w ruchu, a szkoda jakiej doznała powódka pozostaje niewątpliwie w adekwatnym związku przyczynowym z ruchem pojazdu.

Artykuł 436 § 1 k.c. odsyła do treści art. 435 k.c., który to przepis statuuje okoliczności egzoneracyjne, a więc okoliczności wyłączające odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody za szkodę na osobie lub mieniu. Z powołanego przepisu wynika, że posiadacz mechanicznego środka komunikacji nie ponosi odpowiedzialności za szkodę, jeżeli nastąpiła ona wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. W okolicznościach niniejszej sprawy doszło do wyłączenia odpowiedzialności pozwanego, gdyż do szkody doszło z wyłącznej winy osoby trzeciej, czyli kierującego samochodem marki F., za którą to osobę pozwany nie ponosi odpowiedzialności.

Niewątpliwie na skutek upadku powódka doznała licznych urazów i rozstroju zdrowia, których konsekwencje odczuwa do dnia dzisiejszego. Jednak brak możliwości przypisania pozwanemu odpowiedzialności za skutki wypadku uniemożliwia przyznanie powódce jakichkolwiek kwot tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania.

Na podstawie art. 102 k.p.c. a także art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 102 k.p.c. Sąd postanowił nie obciążyć powódki obowiązkiem zwrotu pozwanemu kosztów procesu oraz nie obciążył powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi. Sąd wziął pod uwagę stan zdrowia powódki po wypadku oraz fakt, że działała ona w uzasadnionym postępowaniem pozwanego przekonaniu, że ponosi on co do zasady odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie. Jako że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powódce zadośćuczynienie i odszkodowanie, miała ona podstawy sądzić, że może domagać się przyznania dalszych kwot od pozwanego towarzystwa ubezpieczeń.