Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Wioletta Sychniak

Protokolant: stażysta Aleksandra Sikora

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2021 roku w Łodzi na rozprawie

sprawy z powództwa P. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz powoda P. S. kwotę 19 923,54 zł (dziewiętnaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia trzy złote i pięćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 października 2019 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2509,67 (dwa tysiące pięćset dziewięć złotych i sześćdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części.

Sygn. akt I C 637/20

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 15 kwietnia 2020 roku P. S. wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. V. (...) kwoty 27 473,28 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 października 2020 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Roszczenie dochodzone pozwem stanowi odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, przysługujące poszkodowanemu w wyniku kolizji drogowej od Pozwanego, który ubezpieczał sprawcę kolizji z 11 czerwca 2019 roku w zakresie jego odpowiedzialności cywilnej. Powód nabył powyższą wierzytelność od bezpośrednio poszkodowanego w drodze umowy cesji z 14 sierpnia 2019 roku.

Najem pojazdu trwał 64 dni (tj. od 11 czerwca do 14 sierpnia 2019 roku), a stawka dobowa wynosiła 429,27 zł brutto. (pozew k. 4-7)

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. V. (...) wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, iż przy telefonicznym zgłoszeniu szkody poinformowano poszkodowanego o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego z wypożyczalni partnerskiej Pozwanego po akceptowanej przez niego stawce 250 zł netto, z której to możliwości poszkodowany nie skorzystał. Zakwestionował zarówno zasadny okres najmu pojazdu zastępczego, jak i rynkowy charakter stosowanej przez Powoda stawki dobowej. (odpowiedź na pozew k. 41-43)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 czerwca 2019 roku około godziny 11:50 w Ł. (29 km trasy W—713) doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do K. K. (1) pojazd marki L. (...) o nr rej. (...). Kierujący pojazdem marki O. nie dostosował prędkości do warunków, w jakich odbywał się ruch, nie zachował bezpiecznej odległości od poruszającego się przed nim pojazdu L. i uderzył w poprzedzający go pojazd poszkodowanego, którego kierowca zwolnił z uwagi na warunki panujące na drodze. Na miejsce zdarzenia zostały wezwane jednostki policji, straży pożarnej oraz pogotowia ratunkowego. Pojazd marki O. był ubezpieczony w dacie zgłoszenia szkody w zakresie OC w pozwanym Towarzystwie (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w W.).

Z uwagi na rozmiar uszkodzeń (m.in. uszkodzona bateria, urwana rura wydechowa, lampy, tylny zderzak oraz niesprawne czujniki parkowania) samochód nie mógł być użytkowany po zdarzeniu. Dlatego został odholowany z miejsca zdarzenia.

(zgłoszenie szkody oraz raport (...) w aktach na płycie CD k.54,

zeznania świadka K. K. k.79-80 [znacznik czasowy 00:05:47-00:35:35])

W dacie zdarzenia (11.06.2019 r.) K. K. (1) próbował dokonać zgłoszenia szkody, ale nie mógł połączyć się z infolinią ubezpieczyciela sprawcy szkody. Poszkodowanemu potrzebny był samochód zastępczy niezwłocznie, dlatego wieczorem tego samego dnia zawarł z Powodem umowę najmu samochodu zastępczego marki B. (...) o nr rej. (...) (klasa E). Zgodnie z umową nie pobierano zwrotnej kaucji, przyjęto dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 349 zł netto + 23% VAT.

W czasie, kiedy doszło do zdarzenia, K. K. (1) posiadał jeszcze inny pojazd – busa z narzędziami, który znajdował się na placu budowy. Uszkodzony pojazd służył poszkodowanemu do celów prywatnych, dojazdów do pracy i klientów; w ramach wykonywanej pracy poruszał się między poszczególnymi terenami budów, które należało kontrolować.

Samochód zastępczy został zwrócony 14 sierpnia 2020 roku 0 godz. 15:50. Poszkodowany korzystał z oferowanej przez Powoda usługi najmu pojazdu zastępczego przez okres 64 dni, zrezygnował z niej przez zakończeniem postępowania likwidacyjnego z uwagi na wyjazd do Wielkiej Brytanii (w późniejszym czasie nie miałby możliwości zdania pojazdu).

(umowa najmu k.67, oświadczenie poszkodowanego k.9,

zeznania świadka K. K. k.79-80 [znacznik czasowy 00:05:47-00:35:35])

P. S. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Ł..

Powód po zakończonym leasingu, nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, od (...) Finanse sp. z o.o. w W. samochód marki B. (...) o nr rej. (...) i nr VIN (...), za kwotę 63 368,37 zł. 20 lipca 2018 roku wydano dowód rejestracyjny dla ww. pojazdu, w którym jako właściciela pojazdu wskazano powoda.

(faktura VAT (...) k. 24 i 119,

kopia dowodu rejestracyjnego pojazdu k.17—18, 120)

14 sierpnia 2019 roku pomiędzy K. K. (1) a P. S. została zawarta umowa przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w związku z likwidacją szkody z 11 czerwca 2019 roku na pojeździe marki L. o nr rej. (...).

Po zakończeniu najmu pojazdu Powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 27 473,28 zł za 64 dni najmu pojazdu zastępczego, z uwzględnieniem stawki 429,27 zł brutto (349 zł netto). /umowa cesji k.10, faktura VAT k.8/

Poszkodowany dokonał telefonicznego zgłoszenia szkody (...) Spółce Akcyjnej z W. 13 czerwca 2019 roku, w trakcie którego został poinformowany przez konsultanta o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego z wypożyczalni partnerskiej pozwanego po stawce 250 zł netto/dzień. Poszkodowany powiedział, że nie jest zainteresowany ofertą pozwanego z uwagi na okoliczność zawarcia dwa dni wcześniej najmu pojazdu w innej wypożyczalni. K. K. (1) nie był zainteresowany ofertą ubezpieczyciela, ponieważ wynajmował już samochód zastępczy i był przekonany, że z tego tytułu nie wyda ani złotówki.

Szkoda została zarejestrowana pod numerem (...). W korespondencji zawierającej potwierdzenie zgłoszenia szkody powtórzone zostały informacje dotyczące warunków, na jakich możliwe jest zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni partnerskiej ubezpieczyciela.

Decyzją z 5 września 2019 roku, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, przyznano poszkodowanemu kwotę 10 350,68 zł tytułem odszkodowania z tytułu kosztów naprawy, dopłata odszkodowania z tego tytułu w kwocie 12 731,34 zł nastąpiła 1 października 2019 roku.

(potwierdzenie zgłoszenia szkody k.49-50,

decyzje płatnicze – akta na płycie CD k.54,

zeznania świadka K. K. k.79-80 [znacznik czasowy 00:05:47-00:35:35])

Poszkodowany rozpoczął naprawę samochodu L. z własnych środków, ale koszty naprawy przerosły jego możliwości finansowe. Dlatego wstrzymywał się z wymianą baterii (uszkodzony pojazd jest pojazdem hybrydowym) do czasu wypłaty odszkodowania. Poszkodowany nie zdecydował o skorzystaniu z możliwości naprawy bezgotówkowej oferowanej przez (...), bowiem wskazane w kosztorysie warsztatu koszty naprawy znacząco odbiegały od kwoty wskazanej w kalkulacji ubezpieczyciela, a nie chciał ponosić dodatkowych kosztów w związku z naprawą. Mając na uwadze wyjazd do pracy za granicę, poszkodowany ostatecznie zdecydował o sprzedaży samochodu w stanie uszkodzonym, a za uzyskane środki w późniejszym czasie zakupił inny pojazd.

(zeznania świadka K. K. k.79-80 [znacznik czasowy 00:05:47-00:35:35] oraz k.145-145 [znacznik czasowy 00:12:18-00:25:13])

W oparciu o dokonaną cesję wierzytelności Powód elektronicznie zgłosił Pozwanemu roszczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, którego przyjęcie potwierdzono 27 września 2019 roku.

(potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia k.11 i 48)

Decyzją z 28 października 2019 roku pozwane Towarzystwo (...) odmówiło wypłaty odszkodowania, powołując się na okoliczność, iż w dniu podpisania umowy najmu pojazd nie stanowił własności wynajmującego. Podkreślił, że w późniejszym czasie pojazd przeszedł na własność Powoda, jako przedmiot obrotu handlowego, a nie narzędzie prowadzenia działalności gospodarczej. 4 grudnia 2019 roku, w odwołaniu od decyzji Powód wyjaśnił, że pojazd B. stanowił jego własność w okresie od 11.06.2019 do 14.08.2019 roku i wezwał Pozwanego do wypłaty kwoty 27 473,28 zł. W decyzji z 8 stycznia 2020 roku Pozwany uzasadnił odmowę wypłaty odszkodowania niecelowością najmu pojazdu zastępczego. Mimo kolejnego odwołania, do którego Powód dołączył dowód zakupu pojazdu B., pozwany podtrzymał stanowisko w sprawie.

(decyzja w sprawie szkody k.12,

wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k.13-16,

decyzja z 08.01.2020 roku k.19,

ostateczne wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k.20-23,

decyzja z 17.03.2020 roku k.25)

Technologiczny czas naprawy pojazdu L. po kolizji z 11 czerwca 2019 roku wynosił 6 dni roboczych. Gdyby poszkodowany oddał uszkodzony pojazd do naprawy po otrzymaniu części odszkodowania, tj. 5 września 2019 roku, okres naprawy pojazdu trwałby do 20 września 2019 roku. (opinia biegłego k.83-89)

Stawki najmu pojazdów zastępczych klasy uszkodzonego pojazdu (E) w formie bezgotówkowej na rynku (...) w 2019 roku wynosiły od 245,00 zł - 399,00 zł brutto. Na wysokość stosowanych w przypadku najmu bezgotówkowego stawek dobowych wpływają koszty dodatkowej obsługi, dotyczącej korespondencji z zakładami ubezpieczeń, ryzyko związane z odzyskaniem odszkodowania oraz oczekiwaniem na jego wypłatę. W wypożyczalniach wynajmujących samochody za gotówkę nie oczekuje się na zapłatę, a do stawki dobowej najmu doliczane są kwoty dodatkowe oraz kaucje, które najemcy uiszczają przy wynajmie pojazdu.

Podmioty oferujące wynajem samochodów zastępczych w oparciu o porozumienia zawarte z zakładami ubezpieczeń oferują najem po niższych stawkach dobowych, bo liczą na większe obroty, które zrekompensują im niższe ceny. Wynegocjowane ceny uwzględniają większy obrót, autoryzację każdego najmu gwarantującą uniknięcie sporu o zapłatę, a po stronie poszkodowanego ułatwienia przy zdaniu pojazdu.

(opinia uzupełniające biegłego: pisemna k.110, ustna k.122 [00:02:45-00:22:56])

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części. Swoją podstawę prawną znajduje w treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 854 t.j.), poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej (OC) może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Powód jest legitymowany czynnie do wzięcia udziału w procesie w związku z nabyciem przez niego od poszkodowanego wierzytelności z tytułu szkody na podstawie umowy przelewu wierzytelności. Zawierając umowę przelewu wierzytelności, Powód wstąpił w prawa dotychczasowego wierzyciela, przysługujące wobec strony pozwanej z tytułu szkody w pojeździe powstałej na skutek zdarzenia z 11.06.2019 r. i należnego, a nie wypłaconego jeszcze odszkodowania, na podstawie art. 509 § 1 i 2 k.c. Dlatego Powód może skutecznie realizować uprawnienia poprzedniego wierzyciela również w zakresie dochodzenia należności na drodze sądowej.

W sprawie bezspornym jest, że sprawcą szkody był samoistny posiadacz pojazdu, ubezpieczony w zakresie OC u Pozwanego. Spór w niniejszej sprawie koncentrował się wokół wysokości należnego odszkodowania, a dokładnie określenia uzasadnionego okresu najmu samochodu zastępczego i stawki dobowej za wynajem.

W pierwszej kolejności wymaga podkreślenia, że nietrafna była odmowa przez Pozwanego zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego z powołaniem się na okoliczność, że Powód nie był właścicielem wynajmowanego samochodu. Abstrahując od tego, czy dla skuteczności umowy najmu pojazdu konieczne jest, by wynajmujący był jego właścicielem, stanowisko Pozwanego okazało się nietrafne dlatego, że Powód udowodnił, że wynajmując samochód w czerwcu 2019 roku, był jego właścicielem. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż Powód od 20 lipca 2018 roku jest właścicielem pojazdu marki B., który był przedmiotem umowy najmu w oparciu o umowę z 11 czerwca 2019 roku. Powód przedstawił kopię dowodu rejestracyjnego i kopię faktury dokumentującej jego nabycie. Z faktury wynika, że sprzedawcą była spółka zajmująca się leasingiem, a kupującym Powód w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. To są wystarczające dowody potwierdzające, że w chwili zawierania umowy najmu z K. K. (1), Powód uprawniony był do dysponowania pojazdem, który nabył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Obowiązujące przepisy regulujące odpowiedzialność odszkodowawczą, w szczególności art. 361 § 1 k.c., nie dają podstawy do automatyzmu przy orzekaniu o zwrocie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. W judykaturze akcentuje się przede wszystkim indywidualny charakter każdej sprawy, przez co należy rozumieć, że indywidualnie powinna być oceniana nie tylko zasadność refundacji kosztów najmu pojazdu zastępczego, ale i ich wysokość. Dobitnie zostało to wyrażone w uchwale składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11, opubl. w OSN z 2012 r., nr 3, poz. 28), w której podkreślono, że „odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej”.

Korzystanie z samochodu stało się przy obecnym stanie rozwoju stosunków społecznych i gospodarczych standardem cywilizacyjnym. Możliwość wynajęcia pojazdu zastępczego ma umożliwić poszkodowanemu zachowanie takiego standardu życia codziennego, jak gdyby wypadek nie miał miejsca. Szkodą majątkową podlegającą naprawieniu są wydatki poniesione przez poszkodowanego w okresie naprawy pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego samochodu, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Ta szkoda istnieje także wtedy, gdy poszkodowany zaciągnął zobowiązanie do zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 13 marca 2020 roku, sygn. III CZP 63/19).

Jednocześnie w uzasadnieniu omawianej uchwały z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy wprost wypowiedział się, że utrata możliwości korzystania z pojazdu nie powoduje samoistnie odrębnego uszczerbku majątkowego oraz, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane ze względu na obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów.

Uznając przytoczone powyżej stanowisko za słuszne stwierdzić należy, że roszczenie o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego nie przysługuje zawsze i każdemu, a o jego zasadności decydują okoliczności konkretnej sprawy. Potrzebę korzystania z pojazdu zastępczego, wysokość kosztów z tego tytułu, jak i niezbędny czas trwania najmu, zgodnie z art. 6 k.c., powinien udowodnić Powód.

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że uzasadnione było korzystanie przez poszkodowanego z samochodu zastępczego przez cały czas trwania najmu.

Skutkiem zdarzenia z 11.06.2019 r. była szkoda w samochodzie K. K. (1). Poszkodowany nie miał pieniędzy na kosztowną naprawę samochodu z napędem hybrydowym, dlatego wstrzymywał się z jego pełną naprawą do wypłaty odszkodowania przez Pozwanego. Niemniej jednak jeszcze przed wypłatą jakiejkolwiek części odszkodowania, przystąpił do naprawy samochodu. Ostatecznie samochodu nie naprawił w całości i sprzedał po częściowej naprawie, ponieważ wyjeżdżał za granicę.

Wyjazd za granicę był również przyczyną, dla której zakończył najem pojazdu zastępczego. Jak podkreślił świadek, zdał samochód wynajęty przed wyjazdem, bo później nie miałby możliwości jego oddania. Jednak trzeba podkreślić, że z momentem wyjazdu zagranicznego ustała potrzeba poszkodowanego korzystania z samochodu zastępczego.

W tych okolicznościach bez znaczenia pozostaje okoliczność, że technologiczny czas naprawy wyniósłby 6 dni roboczych. W ocenie Sądu niezbędny czas najmu pojazdu zastępczego należy powiązać z procesem likwidacji szkody. Nie ulega wątpliwości, że poszkodowany ma prawo oczekiwać, że wypłacone mu odszkodowanie umożliwi mu, albo naprawę uszkodzonego samochodu (jeżeli jest możliwa i ekonomicznie uzasadniona), albo zastąpienie go innym pojazdem. Nie ma podstawy oczekiwać, że poszkodowany, bez względu na swoją sytuację majątkową, niezwłocznie usunie we własnym zakresie skutki wyrządzonej mu szkody. Nie jest przy tym wystarczające poinformowanie poszkodowanego przez zakład ubezpieczeń o wyliczeniu wysokości szkody, ani nawet o przyznaniu odszkodowania. Efektem wypadku i uszkodzenia samochodu należącego do poszkodowanego w stopniu uniemożliwiającym jego dalszą eksploatację, jest pozbawienie poszkodowanego możliwości faktycznego wykorzystywania swojego samochodu. By mógł ponownie korzystać ze swojej rzeczy, albo musi ona zostać naprawiona, albo zastąpiona inną. Zatem w momencie wypłaty odszkodowania poszkodowany realnie uzyskuje możliwości podjęcia działań zmierzających do naprawy pojazdu.

W realiach rozpoznawanej sprawy częściowa wypłata odszkodowania miała miejsce dopiero 5 września 2019 roku. Wypłata nastąpiła już po zakończeniu najmu samochodu zastępczego (poszkodowany zdał pojazd 14 sierpnia 2019 roku). Mając to na uwadze, Sąd uznał za zasadny okres najmu tożsamy z wynikającym z faktury VAT nr (...) od 11 czerwca do 14 sierpnia 2019 roku (64 dni).

Inaczej natomiast wypada ocena kosztów najmu.

Jeśli chodzi o wysokość należnego odszkodowania za uzasadniony okres najmu należy stwierdzić, że nie wszystkie poniesione w tym czasie wydatki na najem pojazdu mogą być refundowane, nawet jeżeli pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą komunikacyjną. Po stronie wierzyciela istnieje bowiem obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2 i 362 k.c.). Na dłużniku ciąży natomiast obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, przy zachowaniu rozsądnej proporcji między interesem wierzyciela, a obciążeniem dłużnika. Nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdy następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób (zob. uchwałę SN III CZP 5/11 z dnia 17 listopada 2011 r.).

Należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do możliwych kosztów wynajmu samochodu zastępczego. Zasada proporcjonalności, nakazuje uwzględnić godne ochrony interesy poszkodowanego i dłużnika, ale także ogólniejszy wzgląd na racjonalność ekonomiczną rozwiązań prawnych. Trudno bowiem pominąć, że na rynku można spotkać oferty najmu różniące się od siebie w istotny sposób, także jeżeli chodzi o koszty najmu. Oczekiwanie, że poszkodowany zrobi takie rozpoznanie rynku i wybierze ofertę mieszczącą się w rozsądnych granicach cenowych (niekoniecznie najtańszą) jest uzasadnione. W realiach niniejszej sprawy nie miało to miejsca.

Z zebranego materiału dowodowego wynika, iż poszkodowany w dacie szkody nie mógł dodzwonić się na infolinię Pozwanego, dlatego zgłoszenia szkody dokonał dopiero 13 czerwca 2019 roku. Tymczasem pojazd zastępczy był mu niezbędny już w dacie szkody. Podczas zgłoszenia szkody konsultant poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego z wypożyczalni partnerskiej po dobowej stawce 250 zł netto, z której to możliwości jednak poszkodowany nie skorzystał. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że zawarł już umowę najmu pojazdu zastępczego i nie jest zainteresowany innymi ofertami. Niewątpliwie poszkodowany nie był zainteresowany ofertą wypożyczalni partnerskich, powyższe potwierdził również na rozprawie. Z zeznań świadka K. K. (1) wynika, że jedyną przyczyną jego odmowy skorzystania z najmu zorganizowanego przez ubezpieczyciela był fakt korzystania już z wynajętego samochodu i przekonanie, że nie będzie za ten najem musiał zapłacić. Poszkodowany dokonał przelewu wierzytelności i nie musiał liczyć się z koniecznością pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego z własnych pieniędzy. W tych warunkach wysokość stawki czynszu najmu nie miała dla niego znaczenia. W tym należy upatrywać przyczyn braku zainteresowania ze strony poszkodowanego wynajmem za niższą cenę. Niemniej jednak poszkodowany - zawierając umowę najmu z powodem i rezygnując z usług firmy współpracującej z pozwanym stosującej stawki czynszu uznane przez pozwanego - przyczynił się do zwiększenia rozmiarów doznanej szkody, naruszając przy tym art. 354 § 2 k.c.

W tych okolicznościach najem pojazdu zastępczego za kwotę 350 zł netto za dobę od dnia 13.06.2019 roku nie stanowi wydatku celowego i ekonomicznie uzasadnionego. Wskazaną stawkę zasadnym było zastosować jedynie przez pierwsze dwa dni trwania umowy najmu, tj. od chwili wystąpienia szkody do chwili jej zgłoszenia, w czasie których realnie nie występowała możliwość zorganizowania pojazdu zastępczego po wskazywanej przez pozwanego stawce. Natomiast w dalszym okresie wynajmu jego koszty powinny być ograniczone do stawki, po której poszkodowany mógł wynająć samochód za pośrednictwem ubezpieczyciela, tj. 250 złotych netto za dobę. To oznacza, że koszt najmu samochodu zastępczego za okres 64 dni powinien wynieść 19 923,54 złotych według obliczenia:

2 x 349 x 1,23 = 858,54 zł + 62 x 250 x 1,23 = 19 065 zł.

W pozostałej części, jako niezasadne, podlegało oddaleniu.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481 k.c. w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Jako termin początkowy Sąd określił datę sformułowanego przez powoda wezwania do zapłaty tj. 27.09.2019 roku. Upływ 30 – dniowego terminu kończy się 28.10.2019 roku, a zatem należne odsetki należy liczyć zgodnie z żądaniem pozwu.

Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając. Koszty procesu wyniosły ogółem 9190,13 złotych, z czego Powód poniósł koszty w wysokości 4991 złotych, a Pozwany 4199,13 złotych. Na koszty uiszczone w toku postępowania przez Powoda złożyły się: opłata od pozwu – 1374 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3600 zł. Na koszty uiszczone w toku postępowania przez Pozwanego złożyły się: wykorzystana część zaliczki na biegłego – 582,13 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3600 zł.

Uwzględniając, że Powód wygrał sprawę w 73%, powinien ponieść koszty w wysokości 2481,33 złotych, stąd różnica (4991-2481,33) 2509,67 zł podlegała zasądzeniu na jego rzecz od Pozwanego.