Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 sierpnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Justyna Stelmach

po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2022 roku w Łodzi

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa z siedzibą w W.

przeciwko A. Z. (1)

o zapłatę

w trybie art. 15zzs ² ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2021, poz. 2095 t.j.)

1.  oddala powództwo w całości,

2.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 4.317 zł (cztery tysiące trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od strony powodowej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 2.255,31 zł (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści jeden groszy) tytułem nieuiszczonych wydatków.

Sygn. akt VIII C 427/21

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 roku powód (...) Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą
w W., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko pozwanemu A. Z. (2) vel. Z. powództwo o zapłatę kwoty 15.584,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,
a także wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pełnomocnik wyjaśnił, że dochodzona wierzytelność wynika
z zawartej przez strony umowy nr (...). Na jej mocy powód wykonał usługę polegającą na montażu systemu C. w zamian za ustalone wynagrodzenie. Z powyższego tytułu powód wystawił fakturę nr (...) na łączną kwotę 14.947,61 zł, której pozwany nie opłacił. Poza tą należnością na roszczenie składają się skapitalizowane odsetki za okres od dnia wymagalności faktury do dnia 15 grudnia 2020 roku.

(pozew k. 2-3)

W dniu 18 marca 2021 roku referendarz sądowy wydał w sprawie nakaz zapłaty
w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził na rzecz powoda dochodzoną kwotę wraz z kosztami procesu. Rozstrzygnięcie to zaskarżył sprzeciwem w całości pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wnosząc o oddalenie powództwa oraz
o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik wyjaśnił, że w myśl postanowień umowy powód dokonał montażu systemu C. oraz zobowiązał się do monitorowania i rejestrowania uzgodnionych sygnałów przyjętych z lokalnego systemu alarmowego oraz do podejmowania interwencji w okresie obowiązywania umowy, w zamian za uzgodnione wynagrodzenie. Po około pół roku od montażu sprzętu zaczęły pojawiać się problemy z jego działaniem w postaci zakłóceń w wyświetlaniem obrazie, braku obrazu na części kamer. Dodatkowo wszystkie zbliżenia dawały nieczytelny obraz, a wentylatory
i rejestrator główny działały bardzo głośno. W konsekwencji parametry podane przez powoda w dacie zawierania umowy w znaczący sposób odbiegały od rzeczywistości, wobec czego pozwany wezwał usługodawcę do usunięcia wad - początkowo telefonicznie, a następnie
w drodze wiadomości email. Pozwany wnosił przy tym o weryfikację płatności, przegląd systemu pod kątem sprawdzenia zgodności zamontowanych urządzeń ze specyfikacją, poprawności działania urządzeń w systemie, a także o usunięcie usterek. W dalszej kolejności pełnomocnik wskazał, że celem potwierdzenia stwierdzonych nieprawidłowości pozwany zlecił wykonanie profesjonalnej oceny technicznej sprzętu i montażu systemu, która ujawniła szereg wad. W wyniku jej przeprowadzenia pozwany w ramach rękojmi zgłosił powodowi reklamację, która jednak została uznana za niezasadną. W świetle postawy powoda, w dniu
5 listopada 2020 roku pozwany odstąpił od zawartej umowy oraz wezwał powoda do dokonania demontażu sprzętu wraz z informacją, że w braku tej czynności samodzielnie dokona tej czynności na koszt i ryzyko powoda. Z uwagi na brak porozumienia w powyższej kwestii, w dniu 12 grudnia 2020 roku pozwany wypowiedział powodowi umowę monitoringu, a także powiadomił o planowanym demontażu urządzeń. Następnie w dniu
1 lutego 2021 roku wezwał usługodawcę do odbioru zdemontowanego systemu, czego jednak powód nie uczynił.

(nakaz zapłaty k. 26, sprzeciw k. 28-29v.)

W odpowiedzi na stanowisko pozwanego pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo w całości. Uzupełniająco wyjaśnił, że po wykonanych przez powoda pracach pozwany podpisał stosowny protokół dając wyraz temu, że system telewizji przemysłowej jest sprawny i nie wnosi do wykonanych prac instalacyjnych zastrzeżeń. Wskazał, że
w ramach zleconych prac powód nie wykonywał instalacji okablowania, a urządzenia monitoringu zostały zamontowane w miejsce dotychczasowych, przez co wszelkie zastrzeżenia w powyższym zakresie nie mogą go obciążać. Zaproponowane urządzenia oraz ich rozmieszczenie zostały przy tym dostosowane do warunków panujących na obiekcie pozwanego. Podniósł, że w trakcie usługi serwisowej powód powiadomił pozwanego
o konieczności wymiany dwóch kamer deklarując gotowość do dokonania tej czynności, do czego jednak z uwagi na postawę pozwanego nie doszło. Ponadto pełnomocnik wyjaśnił, że zgodnie z wolą pozwanego powód dokonał weryfikacji faktury i pomniejszył jej wartość do kwoty 14.947,61 zł, że należność tę pozwany uznał w wiadomości email, wreszcie zakwestionował moc dowodową złożonej do akt prywatnej opinii.

(pismo procesowe k. 64-66)

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

(protokół rozprawy k. 88-94, pismo procesowe k. 167-168v., k. 194, k. 196-198, k. 200-201)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 grudnia 2019 roku powód (...) Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą
w W. zawarł z pozwanym A. Z. (3) vel. Z. umowę
nr (...)/944/19/ (...) sprzedaży i montażu systemu C., na mocy której sprzedał pozwanemu system C. oraz zobowiązał się do jego montażu zgodnie z założeniami oznaczonymi w umowie. Sprzedawany system zawierał następujące urządzenia: rejestrator B., dysk twardy 6 TB, 10 sztuk analogowych kamer B., 10 sztuk adapterów B.,
10 sztuk transmiterów wideo, zasilacz 36v, materiały pomocnicze. Montaż urządzeń miał nastąpić na posesji pozwanego przy ul. (...) w Ł.. Całkowita należność za zainstalowany system wyniosła 14.947,61 zł brutto.

W myśl postanowień umowy zleceniobiorca, jako instalator nie ponosił odpowiedzialności za eksploatację systemu C. niezgodnie z przeznaczeniem i instrukcją obsługi.

Montaż systemu przez powoda nastąpił w miejsce dotychczasowego sytemu – nowe kamery zastąpiły stare oraz z wykorzystaniem dotychczasowego okablowania, tj. kabli koncentrycznych, przy czym zarówna wizja, jak i zasilanie odbywało się za pomocą tego samego pojedynczego kabla. Montujący system R. T. uznał, że istniejące okablowanie umożliwi pracę kamer, nie miał natomiast wiedzy, czy praca ta będzie optymalna.

W dniu 4 lutego 2020 roku strony umowy podpisały protokół zakończenia prac
i odbioru systemu telewizji przemysłowej.

Pozwany na etapie przed zawarciem umowy w rozmowie z przedstawicielem powoda otrzymał zapewnienie, że system zostanie oparty na najlepszych i najnowszych rozwiązaniach technologicznych, z możliwością zdalnego podglądu, funkcją zoom, sterowania za pomocą smartfonu. Pozwany nie posiadał wiedzy na temat kamer, okablowania, doboru poszczególnych komponentów w systemie, dlatego też w tym zakresie bazował wyłącznie na informacjach otrzymanych od przedstawiciela powoda. Pozostawał on przy tym
w przekonaniu, że zamontowane zostaną kamery cyfrowe IP, a nie analogowe, które miał wcześniej. W czasie montażu systemu pracownicy powoda nie wskazywali, że pozwany powinien wymienić dotychczasowe okablowanie.

(dowód z przesłuchania pozwanego 01:11:06-01:45:26 elektronicznego protokołu rozprawy
z dnia 19 października 2021 roku, zeznania świadka R. T. 00:18:06-00:44:41 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 19 października 2021 roku, umowa k. 5-7, protokół k. 7v.-8, okoliczności bezsporne)

W dniu 29 lutego 2020 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 17.024,68 zł tytułem „system C. do umowy (...)” z terminem płatności do dnia 19 marca 2020 roku.

(faktura k. 4, okoliczności bezsporne)

Pozwany nie był zadowolony z jakości zainstalowanego systemu C.. W jego ocenie obraz z kamer był porównywalnej jakości do starego sytemu z jedynie odrobinę większym polem widzenia kamer, sam system był wrażliwy na ułożenie kabli, każde dotknięcie stolika na którym były ulokowane urządzenia skutkowało zanikaniem obrazu. Ponadto rejestrator pracował w głośny sposób. Dwukrotnie na prośbę pozwanego pracownik powoda naprawiał przetwornik na bramie wjazdowej.

W przesłanej w dniu 17 sierpnia 2020 roku wiadomości email pozwany m.in. wezwał powoda do weryfikacji faktury na sumę 14.948,50 zł akcentując, że spłata tej sumy miała być rozłożona na 12 miesięcy, tymczasem otrzymał on fakturę na kwotę 17.024,68 zł z żądaniem jej natychmiastowej zapłaty, a także do przeglądu systemu pod względem sprawdzenia zgodności zamontowanych urządzeń ze specyfikacją, poprawności działania urządzeń zamontowanych w systemie oraz usunięcia usterek (dwóch kamer i prawdopodobnie rejestratora).

(dowód z przesłuchania pozwanego 01:11:06-01:45:26 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 19 października 2021 roku, zeznania świadka R. T. 00:18:06-00:44:41 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 19 października 2021 roku, wydruk wiadomości email k. 43)

Z uwagi na brak stosowanych działań ze strony powoda pozwany postanowił zlecić wydanie oceny technicznej dotyczącej systemu nadzoru C. zainstalowanego na jego posesji. W wyniku przeprowadzonych oględzin autor oceny stwierdził:

⚫

uszkodzenie 3 kamer kopułkowych B. (...) (brak obrazu),

⚫

bardzo niską jakość obrazu z pozostałych kamer B.,

⚫

zły dobór osprzętu – zastosowane transmitery zasilania i wideo po kablu koncentrycznym obsługują jedynie rozdzielczość 1080p, co wobec zastosowania kamer o rozdzielczości 5 M. powoduje obcięcie parametrów uzyskanego obrazu
i niewykorzystanie w pełni parametrów zastosowanych kamer,

⚫

niestaranny montaż kamer na słupach i drzewach,

⚫

niewłaściwy montaż kabli na słupach i drzewach,

⚫

brak osłon kabli wychodzących z ziemi,

⚫

zastosowanie za małych puszek połączeniowych pod kamerami – złamane przewody oraz wystające złącza (...) przez otwory w puszkach,

⚫

uszkodzenie kabla H. do monitora podglądu,

⚫

niestabilną pracę rejestratora, który samoczynnie zmieniał ustawienia wyświetlania, co miało związek z niestarannym zainstalowaniem okablowania w jego obrębie.

(zeznania świadka G. S. 00:46:13-01:08:36 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 19 października 2021 roku, ocena techniczna k. 32)

W dniu 30 września 2020 roku powód wystawił fakturę korygującą VAT nr (...) na mocy której należność za montaż systemu C. została zmniejszona
z kwoty 17.024,68 zł do kwoty 14.948,50 zł.

(faktura korygująca k. 70, okoliczności bezsporne)

Wnioski z oceny technicznej zostały przesłane powodowi do zapoznania się.
W reakcji powód zlecił swoim pracownikom, aby odnieśli się do sformułowanych zarzutów. W wewnętrznej korespondencji email pracownik powoda wskazał, że okablowanie na posesji pozwanego zostało położone przez inny podmiot, że nowe kamery zostały zainstalowane
w miejsce starych, co było życzeniem klienta, że puszki „jakie są takie są a przewody były krótkie i może dlatego wystają od dołu wtyczki (...), że doboru sprzętu dokonuje handlowiec a nie on, i że pierwszy raz zakładał takie konwertery, ponadto wyjaśnił, że nie udało się z pozwanym umówić terminu na wymianę dwóch kamer. W korespondencji wskazywano ponadto, że zastosowane konwertery pozwalają na przesył sygnału
o rozdzielczości 1080p, że dobrane kamery posiadają dobry przetwornik, a wybrane kamery
o rozdzielczości 5 M. były w tej samej cenie co kamery o rozdzielczości 2 M..

W piśmie z dnia 22 października 2020 roku powód poinformował drugą stronę
o uznaniu reklamacji za niezasadną. Wskazał, że montaż systemu nastąpił z wykorzystaniem istniejącego na posesji pozwanego okablowania, że urządzenia miały zostać zainstalowane
w miejsce dotychczasowych i zostały dopasowane do warunków obiektu, a wybór urządzenia o wyższej rozdzielczości był podyktowany faktem, że jego cena była tożsama z urządzeniem o rozdzielczości 2 M.. Następnie w piśmie z dnia 2 listopada 2020 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 14.947,61 zł wraz z odsetkami ustawowymi za zwłokę w wysokości 538,65 zł.

Pismem z dnia 5 listopada 2020 roku pozwany oświadczył, że odstępuje od przedmiotowej umowy oraz wezwał powoda do demontażu systemu C. w terminie do dnia 15 listopada 2020 roku. W uzasadnieniu podniósł, że system ten posiada wady opisane
w ocenie technicznej, ponadto wskazał, że w razie niedokonania demontażu systemu zostanie on przeprowadzony na koszt i ryzyko powoda.

W odpowiedzi powód poinformował, że nie znajduje podstaw do uwzględnienia stanowiska pozwanego.

W piśmie z dnia 21 grudnia 2020 roku pozwany powiadomił powoda, że demontaż zastępczy systemu nadzoru C. odbędzie się w dniu 11 stycznia 2021 roku na koszt
i ryzyko powoda, a następnie pismem z dnia 1 lutego 2021 roku wezwał powoda do odbioru zdemontowanych urządzeń.

W odpowiedzi powód podtrzymał swoje stanowisko, wskazał, że nie znajduje podstaw do odebrania zdemontowanych urządzeń oraz że faktura nr (...) pozostaje wymagalna.

(dowód z przesłuchania pozwanego 01:11:06-01:45:26 elektronicznego protokołu rozprawy
z dnia 19 października 2021 roku, wezwanie przedprocesowe k. 17, pismo wraz
z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 44, k. 52, pismo k. 36, k. 47, k. 48-49, oświadczenie
o odstąpieniu od umowy wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 50-51, wydruk korespondencji email k. 68-69v., okoliczności bezsporne)

Po demontażu systemu od powoda pozwany zlecił innemu podmiotowi montaż jednej kamery w miejscu, w którym najbardziej szwankowała kamera powoda. Nowa kamera, zainstalowana na bazie dotychczas istniejącego okablowania, dawała dobry, ostry obraz
i działała w prawidłowy sposób. Dlatego też pozwany podjął decyzję o montażu całego systemu. Także on został zainstalowany w wykorzystaniem dotychczasowego okablowania, na którym działał zarówno system powoda, jak też pierwotny.

(dowód z przesłuchania pozwanego 01:11:06-01:45:26 elektronicznego protokołu rozprawy
z dnia 19 października 2021 roku, zeznania świadka G. S. 00:46:13-01:08:36 elektronicznego protokołu rozprawy z dnia 19 października 2021 roku)

Pozwany nie opłacił należności wynikającej z wystawionej przez powoda faktury.

(rozliczenie należności klienta k. 10-16, okoliczności bezsporne)

Przy montażu instalacji w obiekcie należącym do pozwanego powód
w nieprawidłowy sposób dobrał sprzęt do istniejącej infrastruktury kablowej. W obrębie obiektu rozprowadzony został pojedynczy przewód koncentryczny model (...)113
w płaszczu PE (do zastosowań zewnętrznych), podwójnie ekranowany, służący do przesyłu obrazu z kamery do urządzenia utrwalającego (rejestratora). Przewód ten jest zaliczany do przewodów o podwyższonej jakości. Obecność tego przewodu na obiekcie pozwanego czyniło niezasadnym zastosowanie przez powoda w wykonanej instalacji (...), które są wykonane w starej technologii pozwalającej na przesyłanie obrazu
w bardzo ograniczonej jakości. Brak było również przesłanek do montażu kamer analogowych w rozdzielczości 5 M. wraz z urządzeniami transmisji sygnału
w rozdzielczości 720p/1080p. Użyte przez powoda rozwiązanie sprawdza się w obszarach, gdzie nie ma potrzeby stosowania kamer o podwyższonej rozdzielczości. Dla instalacji kablowej u pozwanego zastosowanie winny znaleźć konwertery zamieniające sygnał C. (przewód koncentryczny) na przewód (...), a następnie winno się zastosować kamery cyfrowe w technologii IP. Konwerter tego typu umożliwia transmisję wideo oraz zasilanie kamer IP po pojedynczym kablu koncentrycznym 75 O.. Prędkość przesyłania obrazu dla tego typu rozwiązania wynosi 100 mb/s i jest zgodna ze standardem kamer IP. Zastosowanie aktywnego konwertera pozwala wykorzystać położone już kable koncentryczne do montażu kamer IP, co wyklucza konieczność przeprowadzenia prac związanych z wymianą okablowania.

Zastosowane przez powoda systemy analogowe są bardzo wrażliwe na jakość połączenia, zakończenie przewodów oraz ich prawidłowe umieszczenie w elementach do tego przeznaczonych. Załamania okablowania w systemach analogowych mają ogromny wpływ na jakość przesyłanego obrazu, jego zakłócenia. W przypadku przedmiotowej instalacji podłączenia przewodów zasilających do zasilaczy wykorzystywanych w systemie monitoringu wizyjnego nie zostały wykonanie w sposób poprawny, zgodny ze sztuką. Niedopuszczalne jest w szczególności, aby przewód typu linka nie był usadowiony w całości w gnieździe do tego przeznaczonym. Dobrany przez powoda transmiter do obudowy (...) był nieadekwatny do jej wielkości, co skutkowało widocznymi zakończeniami (...). Powyższe skutkowało brakiem szczelności obudowy z wprowadzonym przewodem, przy czym zamontowany w obudowie transmiter nie był urządzeniem zewnętrznym odpornym na warunki atmosferyczne.

W dniu dokonania oględzin 3 z 10 kamer po ich uruchomieniu wyświetlały zamazany obraz. Archiwalne nagrania zarejestrowane przez urządzenia zamontowane przez powoda ukazują problemy z poprawnym odtworzeniem obrazu w poszczególnych kanałach (kanały 1, 5, 7, 8 w czasie rejestracji z dnia 20.12.2020, kanały 1, 4, 5 7 w czasie rejestracji z dnia 22.12.2020). Ponadto archiwizacja krótkiego zapisu (1,5 minuty) pracy kamery podłączonej w kanale 8 z dnia 20 grudnia 2020 roku obrazuje wyraźny problem po stronie poprawnego podłączenia – stwierdzone zachowanie kamery jest niezgodne ze sztuką i nie zapewnia bezpieczeństwa.

W przypadku zastosowania lepszej jakości montażu, instalacji, doboru innych obudów, zaproponowany przez powoda system działałby prawidłowo, ale w ograniczonym zakresie jakościowym – nieadekwatnym do możliwości technicznych, jakie daje zaproponowana kamera analogowa (HD) o rozdzielczości 5 M..

Należący do powoda sprzęt, zainstalowany w oparciu o umowę stron, został
w prawidłowy sposób zdemontowany przez pozwanego, który następnie przechowywał go
w odpowiednich warunkach (pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego, zadaszone, ogrzewane). Urządzenia te nie noszą śladów uszkodzeń fizycznych, są przechowywane w oryginalnych opakowaniach, w kartonie zbiorczym. Sam demontaż podstawy kamery nie wymaga wyspecjalizowanych umiejętności i w przedmiotowym przypadku polegał na odkręceniu czterech wkrętów oraz odłączeniu wtyku (...).

(pisemna opinia biegłego sądowego k. 130-136, pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego k. 176-179)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do prawidłowości ich sporządzenia. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął ponadto dowód z przesłuchania pozwanego oraz zeznania świadków. Depozycje wymienionych osób były logiczne i spójne, korespondowały ze sobą w odpowiednim zakresie, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, wobec czego Sąd uznał, że mogą one stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Sąd oparł się ponadto na opinii biegłego sądowego M. D.. Oceniając opinię biegłego sądowego, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna, jasna, logiczna oraz w sposób wyczerpujący objaśniająca budzące wątpliwości kwestie. Opinia biegłego w pełni odnosiła się do zagadnień będących jej przedmiotem, wnioski biegłego nie budzą przy tym wątpliwości w świetle zasad wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Jednocześnie opinia ta została sporządzona w sposób umożliwiający prześledzenie - z punktu widzenia zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania - analizy przez biegłego zagadnień będących jej przedmiotem. W opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zarzutów sformułowanych przez stronę powodową. Po jej wydaniu strony nie wniosiły o dalsze uzupełnienie opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne.

W niniejszej sprawie znajdują zastosowanie przede wszystkim postanowienia zawartej przez strony umowy o dzieło, jak również przepisy Kodeksu cywilnego o umowie o dzieło.

Na wstępie należy podkreślić, że zawarta przez strony umowa jest umową o dzieło, gdyż zawiera wszelkie elementy przedmiotowo istotne tejże umowy. Zgodnie bowiem
z treścią przepisu art. 627 k.c., przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.
O zakwalifikowaniu umowy do danego typu, decyduje zaś jej treść ustalona przez strony. Umowa o dzieło jest umową określonego rezultatu (ma na celu wytworzenie dzieła, tu: montaż systemu C.).

W niniejszej sprawie okoliczności zawarcia umowy oraz jej główne postanowienia były między stronami niesporne. Na mocy przedmiotowej umowy, zawartej w formie pisemnej, powód zobowiązał się wykonać na posesji pozwanego montaż systemu telewizji przemysłowej (C.) zgodnie z założeniami przyjętymi w § 4 umowy. (...) miał zostać zamontowany w miejsce dotychczasowych urządzeń – analogowych, oraz z wykorzystaniem istniejącego kablowania, tj. kabli koncentrycznych. Pojedyncze kable miały przy tym obsługiwać zarówno przesył obrazu, jak i zasilanie, na co zwrócił uwagę pracownik powoda R. T.. Poza sporem pozostawało również, że powód zamontował kamery analogowe, o rozdzielczości 5 M., a więc niedostosowanej do istniejącej infrastruktury (położone okablowanie uniemożliwiało wyświetlanie obrazu w takiej rozdzielczości). Sąd
w oparciu o relację pozwanego przyjął ponadto, że wyboru urządzeń do montażu dokonał powód, pozwany zeznał bowiem, że nie posiadał żadnej wiedzy w tym temacie i bazował wyłącznie na informacjach otrzymanych od przedstawiciela firmy (...), że pozwany pozostawał w przekonaniu, że system będzie obsługiwany przez kamery cyfrowe, a nie analogowe, które miał wcześniej, wreszcie, że monter powoda nie sugerował, że system może nie działać prawidłowo w przypadku użycia dotychczasowego okablowania. Podkreślenia wymaga, że depozycje pozwanego w zakresie powyższych okoliczności nie zostały podważone przez stronę przeciwną, ich wiarygodności nie deprecjonują także zeznania R. T.. W istocie w sprawie brak jest nie tylko jakiegokolwiek dowodu, ale choćby twierdzeń na okoliczność, że pozwany miał wpływ na rodzaj i jakość urządzeń, że był ostrzegany, że poprawność działania systemu jest uzależniona od wymiany okablowania na nowe, że wymiana kabli w ogóle była mu sugerowana, czy też, że przykładowo nie wyraził zgody na rozwiązania, które gwarantowały lepszą jakość pracy systemu itp. Wreszcie w sprawie nie budziła wątpliwości wysokość umówionego wynagrodzenia, okoliczność zgłaszania przez pozwanego nieprawidłowości w działaniu systemu, jak również treść korespondencji między stronami, w tym fakt złożenia przez pozwanego oświadczenia
o odstąpieniu od umowy.

Oś sporu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się wyłącznie do odpowiedzi na pytanie, czy powód zainstalował system C. w prawidłowy sposób, zgodnie z umową (innymi słowy, czy powód w prawidłowy sposób wykonał dzieło), a w konsekwencji, czy pozwany był uprawniony odstąpić od umowy.

Godzi się przypomnieć, że w myśl art. 638 § 1 k.c., do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez zamawiającego. Zgodnie z przepisem art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego (art. 556 ² k.c.). Wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: 1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający
z okoliczności lub przeznaczenia, 2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór, 3) nie nadaje się do celu,
o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia, 4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. Jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent (art. 556 ¹ § 1 i § 2 k.c.). Sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili (art. 559 k.c.).

Stosownie do treści przepisu art. 560 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna (art. 560 § 4 k.c.). W myśl art. 568 § 1 k.c., sprzedawca odpowiada z tytułu rękojmi, jeżeli wada fizyczna zostanie stwierdzona przed upływem dwóch lat. W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że dla przyjęcia odpowiedzialności sprzedawcy wobec kupującego koniecznym jest wykazanie przez nabywcę towaru konsumpcyjnego dwóch okoliczności: 1 – braku zgodności towaru z umową, 2 – tego, że stan ten występował w chwili wydania towaru. Ponieważ w praktyce druga z tych przesłanek często jest trudna do wykazania, ustawodawca wprowadza w art. 556 ² k.c. in fine na korzyść kupującego, domniemanie wzruszalne istnienia braku zgodności towaru z umową w chwili wydania towaru, jeśli strona ta udowodni (kupujący), że taki brak zgodności wystąpił w okresie jednego roku od dnia wydania towaru. Skuteczność obrony sprzedawcy w tych okolicznościach zależy od wykazania, że w chwili wydania towar był zgodny z umową. Po upływie okresu 12 miesięcy od chwili wydania towaru, skutki domniemania wygasają
i kupujący, pragnąc zrealizować uprawnienia z tytułu braku zgodności rzeczy z umową, musi udowodnić, że niezgodność istniała w chwili wydania towaru (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2017).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy przypomnieć należy, że pozwany niemal od samego początku pracy systemu zgłaszał zastrzeżenia odnośnie jakości wykonanych prac informując powoda, że monitoring działa w sposób nieprawidłowy,
z zakłóceniami. Zostały one odnotowane przez powoda, który zlecił wykonanie prac poprawkowych. Część z nich została wykonana, co przyznał w złożonych zeznaniach R. T.. Przeprowadzone prace nie rozwiązały jednak w całości problemu, na co dobitnie wskazuje przywoływana już korespondencja email z dnia 17 sierpnia 2020 roku. Wprawdzie powód podnosił w toku procesu, że to postawa pozwanego uniemożliwiała przeprowadzenie kompleksowych poprawek, twierdzenie to nie zostało jednak poparte żadnymi przekonującymi dowodami. Przywołany wyżej świadek podał wyłącznie, że próbował się kilkakrotnie umówić, ale ciągle było coś przekładane, rzecz w tym, że wypowiedź ta nie pozwala na umiejscowienie owych prób w konkretnym czasie.
W szczególności nie wiadomo, czy powód podejmował je po dniu 17 sierpnia 2020 roku. Także korespondencja wewnętrzna między pracownikami powodowej firmy (k. 68-69v.) nie daje odpowiedzi na pytanie, ile takich prób, z jaką częstotliwością, w jakich terminach podjęto. Jej treść pozwala wyłącznie na przyjęcie, że pozwany albo nie dysponował czasem, albo też w ustalonym dniu zadzwonił z informacją, że nie da rady się spotkać, co jednak trudno postrzegać w kategoriach świadomego działania pozwanego, które byłoby nakierunkowane na uniemożliwienie wizyty pracownikom powoda. Wręcz przeciwnie email pozwanego z dnia 17 sierpnia 2020 roku nie pozostawia wątpliwości odnośnie tego, że był on żywnie zainteresowany tym, aby osoby te pojawiły się na posesji i dokonały przeglądu systemu. Powtórzenia wymaga w tym miejscu, że w sprawie brak jest dowodów na to, że po dniu 17 sierpnia 2020 roku, w odpowiedzi na konkretne zarzuty ze strony pozwanego, powód oferował pomoc w rozwiązaniu problemów. Dlatego też pozwany, nie widząc zapewne innego wyjścia, zdecydował się na zlecenie profesjonalnemu podmiotowi dokonanie oceny technicznej zamontowanego systemu. Ocena ta została sporządzona w dniu 25 września 2020 roku i wykazała szereg istotnych wad. Po jej przesłaniu powodowi zlecił on swoim pracownikom, aby odnieśli się do zarzutów zgłaszanych do pozwanego, a następnie w piśmie z dnia 22 października 2020 roku uznał reklamację pozwanego za niezasadną, co ostatecznie skłoniło pozwanego do odstąpienia od umowy. Celem zweryfikowania zasadności wywiedzionych przez pozwanego zastrzeżeń w sprawie został dopuszczony dowód z opinii biegłego sądowego. Nie powielając poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych przypomnienia wymaga, że biegły zwrócił uwagę na szereg nieprawidłowości w wykonanej przez powoda instalacji. I tak uznał, że w kontekście istniejącego okablowania niezasadnym było zastosowanie przez powoda (...), które są wykonane w starej technologii pozwalającej na przesyłanie obrazu w bardzo ograniczonej jakości, że zastosowanie winny znaleźć konwertery zamieniające sygnał C. (przewód koncentryczny) na przewód (...), a następnie winno się zastosować kamery cyfrowe
w technologii IP. Wskazał, że zastosowanie aktywnego konwertera pozwoliłoby wykorzystać położone już kable koncentryczne do montażu kamer IP, co wykluczałoby konieczność przeprowadzenia prac związanych z wymianą okablowania. Biegły zwrócił także uwagę na nieprawidłowe wykonanie podłączenia przewodów zasilających do zasilaczy wykorzystywanych w systemie monitoringu wizyjnego, a także na dobranie przez powoda transmiterów do obudowy (...), które były nieadekwatne do jej wielkości, co skutkowało widocznymi zakończeniami (...). Wreszcie biegły dokonał oceny archiwalnych nagrań zarejestrowanych przez urządzenia zamontowane przez powoda i na ich podstawie stwierdził, że ukazują one problemy z poprawnym odtworzeniem obrazu w poszczególnych kanałach, a niektóre z kamer zachowują się niezgodnie ze sztuką i nie zapewniają bezpieczeństwa. Istotna jest również konkluzja biegłego, że w przypadku zastosowania lepszej jakości montażu, instalacji, doboru innych obudów, zaproponowany przez powoda system działałby prawidłowo, choć w ograniczonym zakresie jakościowym – nieadekwatnym do możliwości technicznych, jakie daje zaproponowana kamera analogowa (HD)
o rozdzielczości 5 M.. Odnosząc się do wniosków biegłego w pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, że stwierdzone nieprawidłowości nie są związane z infrastrukturą kablową, która została wykonana przed datą umowy stron i na której powód montował przedmiotowy system. Wprawdzie biegły zdaje się dostrzegać fakt, że pojedyncze kable koncentryczne mają swoje ograniczenia w zakresie jakości przesyłu sygnału i są wrażliwe na sposób ich ułożenia w systemie, to jednocześnie zauważa, że okablowanie u pozwanego było podwyższonej jakości. Z opinii biegłego płynie wniosek, że to nie rodzaj kabli w systemie, a dobór urządzeń przez powoda i sposób wykonania instalacji przesądził o nieprawidłowym działaniu monitoringu. Wszak to przede wszystkim rodzaj użytych transmiterów, które niewątpliwie wybrał powód, a nie pozwany będący w tej kwestii laikiem, przesądził o słabej jakości obrazu. Co więcej transmitery te swoim rozmiarem nie zostały dostosowane do obudowy (...), co skutkowało jej nieszczelnością i miało negatywny wpływ na wspomnianą jakość. Powód winien także wybrać inny rodzaj kamer – cyfrowe, w miejsce analogowych, na co zresztą liczył pozwany. Znamienne jest stwierdzenie pracownika powoda, które pada
w wiadomości email z dnia 19 października 2020 roku, że pierwszy raz montował takie konwertery, pokazuje bowiem, że powód zaproponował pozwanemu rozwiązanie, którego wcześniej nie sprawdził pod kątem jakości działania. Równie istotne jest stwierdzenie świadka R. T., że wprawdzie wybrane przez powoda kamery działają na kablach koncentrycznych, jednak nie ma on wiedzy, czy działanie to jest optymalne. Nie ma zatem racji powód wywodząc, że to rodzaj istniejącego kablowania stanowił przeszkodę
w prawidłowym działaniu systemu. Taka ocena nie tylko nie znajduje oparcia w treści opinii biegłego, ale nie wytrzymuje konfrontacji z rzeczywistym stanem rzeczy. Wszak przypomnieć należy, że na tym samym okablowaniu system C. zainstalował G. S. i działa on nie tylko prawidłowo, ale i nieporównywalnie lepiej względem systemu powoda. Powyższe tylko potwierdza wnioski biegłego, że przyczyna problemów tkwiła
w urządzeniach dobranych przez powoda, a nie w instalacji pozwanego. Co oczywiste wykorzystanie istniejącego okablowania nie zwalniało powoda z obowiązków jego prawidłowego podłączenia, właściwego ułożenia kabli, sprawdzenia, czy nie są one zagięte, czy działają we właściwy sposób itp. Przecież to powód był odpowiedzialny za prawidłowy montaż systemu. Powinności tej powód nie sprostał. Wreszcie nie może ujść uwadze, że biegły dokonał przeglądu archiwalnych nagrań z monitoringu i w ten sposób naocznie przekonał się o niskiej jakości pracy powoda. Niezrozumiałe są przy tym wywody pełnomocnika powoda, że opinia biegłego jest nieprzydatna albowiem dokonywał on oceny po upływie znacznego czasu od daty wykonania instalacji i po demontażu urządzeń powoda. Autor zarzutów zdaje się całkowicie ignorować fakt, że biegły nie montował zdemontowanych urządzeń, a oparł się na materiale archiwalnym, który został przez nie zarejestrowany. Innymi słowy biegły oceniał jakość systemu w okresie, w którym system ten działał. Całość powyższych rozważań prowadzi do wniosku, że powód wykonał dzieło
w nieprawidłowy, sprzeczny nie tylko z umową, ale także ze sztuką sposób. Nie budzi wątpliwości, że przed rozpoczęciem prac, na etapie ich planowania, powód, jako specjalista, powinien dokonać oględzin istniejącej instalacji na posesji pozwanego i w oparciu o ich wynik dobrać do niej urządzenia, które gwarantowałyby prawidłową pracę sytemu. Ta bowiem, co wymaga ponownego podkreślenia, była możliwa. W sytuacji zaś, w której powód powziąłby jakąkolwiek wątpliwość odnośnie tego, czy istniejące okablowanie umożliwia uzyskanie dobrej jakości z monitoringu, winien o tym powiadomić pozwanego bądź też odstąpić od realizacji umowy. W ocenie Sądu niejako absurdalnym jest próba obrony swych racji li tylko w oparciu o twierdzenie, że to pozwany uznał, że stare okablowanie zostaje
w systemie, w sytuacji, w której powód nawet nie starał się przekonać pozwanego, że winno się je wymienić. Postawę powoda można by porównać do sprzedawcy opon, który widząc dany pojazd decyduje się na sprzedaż opon zupełnie niepasujących do rodzaju felgi
w pojeździe, a następnie tłumaczy się tym, że przecież właściciel pojazdu nie chciał wymienić felg na inne. Przy czym, co kilkukrotnie zostało już podkreślone, rzeczone okablowanie stanowiło akurat najmniejszy problem, jeśli chodzi o poprawne działanie monitoringu. Skoro więc powód wykonał dzieło wadliwie, a następnie, pomimo wezwania do jego naprawienia, odrzucił reklamację pozwanego, po stronie tego ostatniego ukonstytuowało się uprawnienie do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Nie budzi przy tym wątpliwości, że stwierdzone wady w działaniu systemu zamontowanego przez powoda miały istotny charakter i w istocie uniemożliwiały wykorzystanie tego sytemu do celu, w jakim został on zainstalowany – system ten nie dawał pozwanemu bezpieczeństwa.

Na koniec krótkiego komentarza wymaga zarzut powoda, jakoby pozwany dokonał niewłaściwego uznania długu. Zarzut ten jest całkowicie chybiony. Analiza wiadomości email przesłanej przez pozwanego w dniu 17 sierpnia 2020 roku (k. 43) wbrew argumentacji powoda nie wskazuje na to, że pozwany uznał roszczenie znajdujące swoje źródło w fakturze VAT nr (...). W rzeczonej wiadomości pozwany wnosi wyłącznie
o weryfikację faktury akcentując, że umówiona kwota to 14.948,50 zł oraz informuje, że „jej spłata miała być rozłożona na 12 miesięcy”. Z powyższego sformułowania nie sposób jednak wywodzić, że po pierwsze pozwany uznaje dług w podanej wysokości, po drugie, że zobowiązuje się do jego uregulowania w systemie ratalnym. Pozwany zwraca wyłącznie uwagę na rozbieżności między umową/ustaleniami stron a wystawionym dokumentem księgowym. Niezależnie od powyższej oceny zwrócić należy uwagę, że jak słusznie zaznaczył pełnomocnik pozwanego, w dacie omawianej korespondencji pozwany nie dysponował jeszcze oceną techniczną, nie wiedział zatem, że powód wykonał dzieło
w nieprawidłowy sposób. Za niedopuszczalną zaś należy uznać koncepcję, w myśl której, uznanie roszczenia (które w sprawie jednak nie miało miejsca) wyłącza uprawnienia z tytułu rękojmi w przypadku późniejszego wykrycia wad dzieła.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo w całości.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu art. 98 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.317 zł, na którą złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika
w stawce minimalnej – 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego – 700 zł. .

Ponadto na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 2.251,31 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych – wydatków na poczet wydania opinii przez biegłego.