Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2023 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Justyna Stelmach

Protokolant: stażysta Justyna Osiewała-Wawrowska

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2022 w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 358,67 zł (trzysta pięćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 maja 2022 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 137 (sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt VIII C 492/22

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2022 roku powód - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wytoczył przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powództwo o zapłatę kwoty 358,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 maja 2022 roku do dnia zapłaty, ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu roszczenia pełnomocnik powoda wskazał, że roszczenie dotyczy szkody z dnia 12 marca 2022 r. likwidowanej z dobrowolnego ubezpieczenia AC. W tym dniu doszło do kolizji drogowej pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...), należącego do M. W.. Szkoda została zgłoszona pozwanemu, którego łączyła z poszkodowanym umowa ubezpieczenia AC. W dniu 18 marca 2022 roku poszkodowany zawarł z warsztatem P. M.K. S. Sp. j. zlecenie naprawy przedmiotowego pojazdu. Warsztat naprawczy, zgodnie z treścią zlecenia naprawy, sporządził kalkulację naprawy i przedłożył ją zakładowi ubezpieczeń celem uzgodnienia kosztów naprawy stosownie do wymogów umowy AC. Zakład ubezpieczeń zweryfikował przedłożoną mu kalkulację naprawy. Warsztat naprawczy, wykonując naprawę, nie uwzględnił zastosowanych przez zakład ubezpieczeń potrąceń jako niezgodnych z treścią zlecenia naprawy. Według powoda, przedstawione działania ze strony warsztatu naprawczego wyczerpywały formułę uzgodnienia kosztów naprawy w myśl OWU AC. W oparciu o powyższą kalkulacją naprawy, za wykonaną usługę, warsztat naprawczy wystawił fakturę VAT.

Poszkodowana w dniu 18 marca 2022 roku zawarła umowę o przelew wierzytelności z P. M.K. S. Sp. J., która z kolei dnia 21 kwietnia 2022 roku zawarła umowę o powierniczy przelew wierzytelności z (...) sp. z o. o. z siedzibą w G., kauzalną w świetle zlecenia do umowy o powierniczy przelew wierzytelności.

Wezwaniem do zapłaty z dnia 21 kwietnia 2022 r. strona powodowa wezwała pozwany zakład ubezpieczeń do zapłaty brakującej części odszkodowania. Między stronami sporna jest wysokość stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-mechanicznych i lakierniczych tj. różnica to 291,60 zł netto, 358,67 zł brutto.

(pozew k. 3-6)

W dniu 21 czerwca 2022 r. Referendarz sądowy w tut. Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty k. 19)

Od powyższego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając w całości nakaz zapłaty z dnia 21 czerwca 2022 r., wnosząc również o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu stanowiska pozwany podniósł, że przedmiotowa szkoda była likwidowana w ramach łączącej poszkodowanego z pozwanym umowy dobrowolnego ubezpieczenia AC, wobec czego w sprawie maja zastosowanie OWU nr (...). W toku postepowania likwidacyjnego pozwany wypłacił poszkodowanemu kwotę 13.566,93 zł – w oparciu o zweryfikowaną fakturę VAT. Pozwany wskazał, iż zgodnie z § 8 ust. 3 OWU AC pkt 1 ustalenie odszkodowania w wariancie serwisowym odbywa się na podstawie rachunków, faktur VAT lub wyceny. Stosownie do § 8 ust. 3 pkt 2 OWU AC, A. ustala wysokość odszkodowania po przedłożeniu przez ubezpieczonego rachunków lub faktur VAT dokumentujących naprawę pojazdu, pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem, za które A. ponosi odpowiedzialność, według uprzednio uzgodnionych z A. kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy na podstawie:

a)  norm czasowych producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...),

b)  stawki za jedną roboczogodzinę ustaloną dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa; w przypadku braku ustalonej stawki dla danego warsztatu przyjmuje się na podstawie średnich cen usług obowiązujących na danym terenie,

c)  cen części i materiałów producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...) nie więcej niż średnich cen zalecanych przez producenta pojazdu lub oficjalnego importera do stosowania przez ich sieć serwisową.

Pozwany kwestionuje stawkę za rbg dla prac blacharskich i lakierniczych w kwocie 225 zł netto. Zdaniem pozwanego zapisy OWU AC nie informując, że średnia stawka za rbg ma być liczona na podstawie średnich cen dla autoryzowanych serwisów naprawczych, czy warsztatów rzemieślniczych.

(sprzeciw k. 24-25).

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 marca 2022 roku pojazd marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność M. W., brał udział w zdarzeniu komunikacyjnym, w wyniku którego uległ uszkodzeniu.

W dacie zdarzenia pojazd, o którym mowa objęty był ochroną ubezpieczeniową z tytułu umowy autocasco w pozwanym Towarzystwie (...) potwierdzanej polisą nr (...). Polisa została zawarta w wariancie Autocasco serwisowym. Integralną część umowy stanowiły Ogólne Warunki Ubezpieczenia Autocasco.

Zgodnie z wiążącymi strony OWU - zgodnie z § 8 ust. 3 OWU AC pkt 1 ustalenie odszkodowania w wariancie serwisowym odbywa się na podstawie rachunków, faktur VAT lub wyceny. Stosownie do § 8 ust. 3 pkt 2 OWU AC, A. ustala wysokość odszkodowania po przedłożeniu przez ubezpieczonego rachunków lub faktur VAT dokumentujących naprawę pojazdu, pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem, za które A. ponosi odpowiedzialność, według uprzednio uzgodnionych z A. kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy na podstawie:

a)  norm czasowych producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...),

b)  stawki za jedną roboczogodzinę ustaloną dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa; w przypadku braku ustalonej stawki dla danego warsztatu przyjmuje się na podstawie średnich cen usług obowiązujących na danym terenie,

c)  cen części i materiałów producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...) nie więcej niż średnich cen zalecanych przez producenta pojazdu lub oficjalnego importera do stosowania przez ich sieć serwisową.

(skany polisy i OWU na płycie k. 17, okoliczności bezsporne)

Poszkodowana zgłosiła szkodę u pozwanego z tytułu ubezpieczenia AC. Szkodzie nadano nr 116- (...).

W dniu 18 marca 2022 roku poszkodowana zawarła z (...) K. S. sp.j. umowę zlecenia naprawy przedmiotowego pojazdu w zakresie obejmującym wszystkie uszkodzenia powstałe w wyniku zdarzenia, objęte szkodą o nr 116- (...).

Strony ustaliły, że koszt naprawy stanowić będzie równowartość kwoty wynikającej z kalkulacji naprawy wykonanej przez zleceniobiorcę w systemie A. w momencie, kiedy znane mu będą wszystkie uszkodzenia, do których doszło w szkodzie 116- (...), w szczególności z uwzględnieniem pełnego zakresu szkodzeń, części nowych i oryginalnych zakupionych w (...), w cenie obowiązującej u głównego importera wg cennika na datę zakupu, stawki za 1 roboczogodzinę blacharsko/lakierniczą w wysokości 225 zł netto.

Warsztat, zgodnie z treścią zlecenia sporządził kalkulację naprawy nr (...) z dnia 21 marca 2022 roku na kwotę 13.925,59 zł, przyjmując stawkę za 1 roboczogodzinę na poziomie 225 zł netto, w tym roboczogodzinę robocizny lakierniczej na poziomie 225 zł i przed przystąpieniem do naprawy przedłożył ją mailem z dnia 21 marca 2022 r. zakładowi ubezpieczeń celem akceptacji kosztów naprawy.

(umowa zlecenia naprawy pojazdu k. 13, kalkulacja naprawy, mail z dn. 21 marca 2022 r.., na załączonej płycie k. 17, okoliczności bezsporne)

W dniu 18 marca 2022 roku poszkodowana M. W. zawarła z P. M.K. S. Sp. J. z siedzibą w Ł. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której poszkodowana przelała na warsztat naprawczy wierzytelność z tytułu odszkodowania z polisy AC poszkodowanego za szkodę w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...), przysługującego jej od Towarzystwa (...) S.A.

(umowa przelewu wierzytelności k. 14, pełnomocnictwo k. 10, pełnomocnictwo k. 11)

W dniu 19 kwietnia 2022 roku warsztat naprawczy, w oparciu o sporządzoną wcześniej kalkulację naprawy i przeprowadzoną naprawę, wystawił fakturę VAT nr (...) za wykonaną naprawę na kwotę 11.321,63 zł netto, 13.925,60 zł brutto i terminem płatności oznaczonym na dzień 26 kwietnia 2022 roku.

( faktura na załączonej płycie k. 17 )

Dnia 21 kwietnia 2022 roku powód zawarł z P. M.K. S. Sp. J. w Ł. umowę o powierniczy przelew wierzytelności, na mocy której cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność przysługującą mu od pozwanego za szkodę komunikacyjną o numerze 116- (...) w pojeździe marki H. (...) nr rej (...), powstałą w dniu 12 marca 2022 roku tytułem odszkodowania z polisy ac poszkodowanego.

(zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności k. 15, umowa przelewu wierzytelności k. 16)

Pismem z dnia 21 kwietnia 2022 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania w pełnej wysokości, tj. w wysokości 13.925,60 zł. Wraz z wezwaniem przesłano m.in. fakturę VAT za wykonaną naprawę.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany, w dniu 23 czerwca 2021 roku, przyznał i wypłacił odszkodowanie w wysokości 13.566,93 zł. Zakład ubezpieczeń zweryfikował stawkę rbg do kwoty 160 zł netto.

(wezwanie do zapłaty na załączonej płycie CD k. 17, okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W myśl przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 k.c.).

W niniejszej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzony został samochód marki H. (...).
W dacie szkody właścicieli pojazdu łączyła z pozwanym umowa dobrowolnego ubezpieczenia AC. Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotową szkodę. Osią sporu w niniejszej sprawie była jedynie wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu odszkodowania, a konkretnie wartość stawki za rbg z tytułu prac blacharsko-lakierniczych.

Rozważania w powyższym zakresie rozpocząć należy od przypomnienia, że poszkodowany nie jest zobowiązany do naprawy pojazdu najtańszym możliwym kosztem. Wprawdzie poszkodowany w zdarzeniu drogowym powinien współpracować z zakładem ubezpieczeń i dążyć do minimalizacji rozmiarów szkody, to jednak zasada ta nie może oznaczać ograniczenia jego uprawnień. Narzucanie poszkodowanemu gdzie i za ile ma naprawić pojazd niespornie niweczyłoby jego uprawnienie odnośnie wyboru sposobu likwidacji szkody. Poszkodowany ma bowiem prawo do tego, aby za ustaloną kwotę odszkodowania móc naprawić pojazd w wybranym warsztacie naprawczym.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że poszkodowany naprawił przedmiotowy pojazd, z tego tytułu wystawiono fakturę VAT. W fakturze tej uwzględniono stawkę za rbg na poziomie 225 zł netto, którą pozwany zakwestionował. Jeśli w ocenie pozwanego stawka ta nie miała umownego charakteru i była zawyżona, to winien on to wykazać stosownie do art. 6 k.c. Obowiązkiem pozwanego, który zakwestionował wysokość szkody jest bowiem udowodnienie, że wysokość szkody, wynikająca z dowodów zaoferowanych przez powoda jest zawyżona, a przyjęta stawka za rbg w istotny sposób odbiega od stawek stosowanych na rynku lub jest niezgodna z postanowieniami OWU AC. Udowodnieniu podlegają fakty, a nie ich brak. To nie powód winien udowodniać, że poniesione koszty naprawy nie są zawyżone, lecz pozwany powinien dowodzić, że koszty naprawy pojazdu zostały ustalone niezgodnie z postanowienia OWU. W przypadku, gdy jak w niniejszej sprawie, naprawa odbywa się w (...), a roszczenie dotyczy refundacji poniesionych kosztów naprawy, powinnością powoda jest udowodnienie, iż rzeczywiście poniósł koszty w określonej wysokości. Udowodnienie tego jest możliwe np. w oparciu o dokumenty (umowy, rachunki, faktury) i nie jest konieczne zasięganie opinii biegłego w tej kwestii. Jak wyjaśnił Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 5 lipca 2017 roku (III Ca 752/17, L.), dopiero gdy pomiędzy stronami procesu wywiąże się spór co do relacji poniesionych kosztów do kosztów rynkowych może być potrzebne zasięgnięcie opinii biegłego. Wówczas – zgodnie z art. 6 k.c. – ciężar dowodu spoczywa na stronie, która chce dowieść, że koszty poniesione przez poszkodowanego zostały zawyżone, zatem na pozwanym.

W realiach niniejszej sprawy pozwany zakwestionował stawkę rbg na poziomie 225 zł netto. Jednakże pozwany nie wykazał w żaden sposób, że stawka ta została zawyżona lub ustalona niezgodnie z dobrowolną umową ubezpieczenia autocasco. Należy jeszcze raz wskazać, iż umowa AC zawarta między poszkodowaną a pozwanym byłą zawarta w wariancie serwisowym. Zatem zastosowanie znajduje § 8 ust. 3 pkt1 OWU AC, powoływany również przez pozwanego, stosownie do którego ustalenie odszkodowania w wariancie serwisowym odbywa się na podstawie rachunków, faktur VAT lub wyceny. Stosownie do § 8 ust. 3 pkt 2 OWU AC, A. ustala wysokość odszkodowania po przedłożeniu przez ubezpieczonego rachunków lub faktur VAT dokumentujących naprawę pojazdu, pozostających w związku przyczynowym ze zdarzeniem, za które A. ponosi odpowiedzialność, według uprzednio uzgodnionych z A. kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy na podstawie:

a)  norm czasowych producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...),

b)  stawki za jedną roboczogodzinę ustaloną dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa; w przypadku braku ustalonej stawki dla danego warsztatu przyjmuje się na podstawie średnich cen usług obowiązujących na danym terenie,

c)  cen części i materiałów producenta pojazdu ujętych w systemie A., E. lub (...) nie więcej niż średnich cen zalecanych przez producenta pojazdu lub oficjalnego importera do stosowania przez ich sieć serwisową.

Należy wskazać, iż przed przystąpieniem do naprawy, warsztat naprawczy przesłał do pozwanego kalkulację naprawy, w której była wskazana wysokość stawki rbg. Następnie została pozwanemu wysłana faktura VAT, dokumentująca koszty naprawy. Czytając postanowienia OWU AC stosowane przez pozwanego, pierwsze co się rzuca w oczy to właśnie to, że ubezpieczyciel ustala odszkodowanie w pierwszej kolejności na podstawie stawki rbg ustalonej dla warsztatu naprawczego, w którym dokonywana jest naprawa, dopiero, gdy brak jest tak ustalonej stawki stosuje się stawkę na podstawie średnich cen usług obowiązujących na danym terenie. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie stawka rbg została w niniejszej sprawie już ustalona i była to stawka stosowana przez warsztat dokonujący naprawy, zwłaszcza, że w przywołanym postanowieniu umownym, nie ma informacji, kto ma dokonać ustalenia tejże stawki. Jednocześnie, tak jak wskazano powyżej, to na pozwanym, stosownie do zasady ciężaru dowodu, spoczywał obowiązek udowodnienia, iż stawka zastosowana przez warsztat naprawczy po pierwsze - nie była ustalona, po drugie - nie mieściła się w zakresie średnich stawek obowiązujących na danym terenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 358,67 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 maja 2022 roku do dnia zapłaty, Przypomnienia wymaga, że niespełnienie świadczenia w terminie powoduje po stronie dłużnika konsekwencje przewidziane w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 art. 481 k.c.). W niniejszej sprawie data wymagalności roszczenia wynikała z wystawionej przez powoda faktury VAT. Zatem Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 137 zł, na którą złożyły się: 30 zł opłaty sądowej od pozwu, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 90 zł wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.