Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 20 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. we W.

przeciwko M. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 925/15

UZASADNIENIE

(...) Bank S.A. we W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w pozwie z dnia 25 lipca 2014 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym i skierowanym przeciwko M. M. wniósł o zasądzenie kwoty 2.763,01 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.956,96 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że zawarła z pozwanym w dniu 13 marca 2009 r. umowę karty kredytowej nr KK\ (...). Pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania wobec czego powód pismem z dnia 20 marca 2012 r. wypowiedział umowę. Na dochodzona pozwem kwotę składają się należność w wysokości 1.956,96 zł. i odsetki umowne naliczane za okres od 25 lipca 2014 r. do dnia wytoczenia powództwa w wysokości 806,05 zł.

(pozew w elektronicznym postępowaniu k. 2-4)

Nakazem zapłaty z dnia 10 września 2014 roku Sąd Rejonowy dla Lublina Zachód w L. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.763,01 zł. z umownymi odsetkami zgodnie z żądaniem pozwu oraz kwotę 35,63 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

(nakaz zapłaty k. 4)

Od powyższego orzeczenia pozwany wniósł sprzeciw podnosząc, że (...) Bank S.A. we W. wystąpił już raz z przedmiotowym roszczeniem, wnosząc powództwo w elektronicznym postępowaniu uproszczonym. Również w tamtym postępowaniu M. M. wniósł sprzeciw, co skutkowało przekazaniem sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, który w dniu 24 czerwca 2013 r. umorzył postępowanie w sprawie.

(sprzeciw k. 4 v.)

Postanowieniem z dnia 30 października 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 10)

W piśmie z dnia 15 lipca 2015 r. M. M. wyjaśnił, że w dniu 13 marca 2009 r. powód zaprosił go po odbiór karty kredytowej. Po dostarczeniu potrzebnych dokumentów oraz sprawdzeniu faktu zatrudnienia, pozwany zawarł z powodem umowę kredytu, ale tylko dlatego, że została objęta ubezpieczeniem na wypadek utraty pracy. Kiedy M. M. utracił pracę w dniu 12 września 2011 r. dostarczył powodowi niezbędne dokumenty. Powód odmówił podnosząc, że umowa o pracę jaką posiadał pozwany była zawarta na czas oznaczony.

(pismo pozwanego k. 25- 27)

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r. pełnomocnik powoda podtrzymał roszczenie objęte pozwem oraz oświadczył, że umowa karty kredytowej nie była objęta ubezpieczeniem na wypadek utraty pracy.

(pismo pełn . powoda k. 25- 2731)

Na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2016 roku pozwany zakwestionował powództwo również co do jego wysokości.

(protokół rozprawy k. 74- 75)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo zmianie.

(protokół rozprawy k. 83)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 marca 2009 r. M. M. zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę karty kredytowej nr KK\ (...), na podstawie której powód wydał pozwanemu kartę kredytową V. C. K. oraz przyznał limit kredytowy do kwoty 1.500 zł., którego wykorzystanie było możliwe poprzez dokonywanie transakcji gotówkowych oraz bezgotówkowych przy użyciu karty kredytowej.

(umowa karty kredytowej k. 50- 57)

Pismem z dnia 16 stycznia 2012 r. (...) Bank S.A. we W. wezwał M. M. do zapłaty kwoty 1.751,83 zł. z tytułu wykorzystanego limitu, zaległych odsetek, odsetek karnych, zaległych opłat i kosztów windykacji.

(wezwanie do zapłaty k. 73)

W pozwie z dnia 25 stycznia 2013 r. złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Bank S.A. we W., wniósł o zasądzenie od M. M. kwoty 2.268,30 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.956,96 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty w związku z zawartą w dniu 13 marca 2009 r. umową karty kredytowej nr KK\ (...).

(pozew k. 2- 3 akt sprawy VIII C 1816/13)

Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2013 r. wydanym w sprawie VIII C 1816/13 Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi umorzył postępowanie z uwagi na nieusunięcie braków formalnych pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w ustawowym terminie.

(postanowienie k. 17 akt sprawy VIII C 1816/13)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

W przedmiotowej sprawie (...) Bank S.A. we W. wniósł o zasądzenie od M. M. kwoty 2.763,01 zł. z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.956,96 zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zobowiązania wynikającego z zawartej w dniu 13 marca 2009 r. pomiędzy stronami umowy karty kredytowej nr KK\ (...). Na dochodzoną przez stronę powodową kwotę składają się należność w wysokości 1.956,96 zł. i odsetki umowne naliczane za okres od 25 lipca 2014 r. do dnia wytoczenia powództwa w wysokości 806,05 zł.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do podniesionego w sprzeciwie zarzutu powagi rzeczy osądzonej. Nie ulega wątpliwości, że w pozwie z dnia 25 stycznia 2013 r. złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Bank S.A. we W., wniósł o zasądzenie od M. M. kwoty 2.268,30 zł. na podstawie tego samego stosunku prawnego, czyli zawartej w dniu 13 marca 2009 r. umowy karty kredytowej nr KK\ (...). Pomimo identyczności podstawy faktycznej i prawnej obu powództw wytoczonych przez (...) Bank S.A. we W., postanowienie z dnia 24 czerwca 2013 r. nie stanowi negatywnej przesłanki procesowej skutkującej odrzuceniem pozwu, gdyż sąd umorzył postępowanie z uwagi na nieusunięcie braków formalnych pozwu w ustawowym terminie.

Również druga okoliczność podnoszona przez M. M., a mianowicie objęcie umowy karty kredytowej ubezpieczeniem na wypadek utraty pracy, była irrelewantna z punktu widzenia rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Treść przedstawionej umowy karty kredytowej jasno wskazuje, że rację ma strona pozwana, co do jej objęcia przez ubezpieczenie na wypadek utraty pracy. Co prawda pozwany w momencie zawierania umowy karty kredytowej był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, w związku z czym przedmiotowa umowa nie powinna być objęta ubezpieczeniem na wypadek utraty pracy, to jednak została nią objęta. Z kolei istotne jest to, że umowa ubezpieczenia na wypadek utraty pracy jest odrębnym stosunkiem prawnym, zawartym pomiędzy innymi stronami, a przez to nie ma wpływu na ocenę zasadności powództwa.

Natomiast w ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała wysokości dochodzonego roszczenia, pomimo zobowiązania ją do tego w trakcie postępowania oraz kwestionowania przez M. M. powództwa co do wysokości. Na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2016 r. Sąd zobowiązał powoda przez pełnomocnika do złożenia w terminie 14 dni pisma, w którym wyjaśni co składa się na kwotę dochodzoną pozwem, w szczególności na kwotę kapitału w wysokości 1.956,96 zł. Pomimo doręczenia powyższego zobowiązania strona powodowa pozostawiła je bez odpowiedzi. Również pomimo stanowiska M. M., który kwestionował wysokość powództwa strona powodowa nie załączyła listy operacji związanych z korzystaniem przez pozwanego z karty kredytowej V. C. K.. Pamiętać należy, że na podstawie umowy karty kredytowej nr KK\ (...) powód przyznał pozwanemu limit kredytowy do kwoty 1.500 zł., którego wykorzystanie było możliwe poprzez dokonywanie transakcji gotówkowych oraz bezgotówkowych przy użyciu karty kredytowej. Poza tym kwota przyznanego przez stronę powodową limitu kredytowego jest niższa od żądanej kwoty 1.956,96 zł. tytułem należności głównej, co powoduje dodatkowe wątpliwości Sądu co do wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia.

Na marginesie można zauważyć, że strona powodowa niemal w ogóle nie wykazywała inicjatywy dowodowej w przedmiotowym postępowaniu. Do pisma uzupełniającego braki formalne pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powód nie załączył żadnych dowodów. Łączącą strony umowę o kartę kredytową powód złożył dopiero na skutek zobowiązania Sądu.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że przysługuje mu względem pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy wskazanej w treści pozwu, i że pozwany powinien zapłacić mu należność w opisanej pozwem wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Wskazać przy tym należy, że obowiązujące przepisy (art. 207 § 6 k.p.c.) nakazują stronom postępowania przytaczanie okoliczności faktycznych i dowodów, co do zasady wraz z pierwszym pismem, w którym zajmuje stanowisko w sprawie (pozwie, odpowiedzi na pozew, sprzeciwie). Już zatem w treści pozwu powód winien niezwłocznie przedstawić wszelkie wnioski dowodowe i dowody na uzasadnienie swoich twierdzeń faktycznych (B. K., Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. S. P.. (...)-148), a nie zrobił tego. Wskazać bowiem należy, że § 2 art. 217 k.p.c. jasno wskazuje, że fakty i dowody winny być przytaczane „we właściwym czasie” pod rygorem ich pominięcia jako spóźnionych (por. Komentarz do art. 217 Kodeksu postępowania karnego: P. Telenga i inni, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. WKP, 2012; T. Żyznowski i inni, Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1-366. Lex, 2013; B. Karolczyk, Rozważania o "braku zwłoki" jako podstawie uwzględnienia spóźnionego materiału procesowego na gruncie art. 207 § 6 oraz 217 § 2 k.p.c. Artykuł. St.Prawn. 2012/1/123-148). Wobec tego należy przyjąć, że powód nie sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi udowodnienia, iż przysługuje mu wobec M. M. wierzytelność w dochodzonej wysokości. Potrzeba dokonania przez Sąd takich ustaleń była tym bardziej aktualna w przedmiotowym postępowania, gdyż pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wnosił o oddalenie powództwa.

W związku z tym powództwo jako nieudowodnione podlegało oddaleniu w całości.