Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł.

przeciwko S. R.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 1058/19

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2019 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. wytoczył przeciwko pozwanemu S. R. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 703,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że dochodzone w sprawie roszczenie wynika z polisy nr (...), obejmującej okres ubezpieczenia od dnia 19 października 2017 roku do dnia 18 października 2020 roku. W zamian za udzielaną ochronę ubezpieczeniową pozwany do dnia 24 października 2017 roku zobowiązał się opłacić składkę ubezpieczeniową, z której to powinności nie wywiązał się.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 4-7v.)

W dniu 1 lutego 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

Powyższy nakaz zaskarżył w całości sprzeciwem pozwany, wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut nieudowodnienia istnienia, wysokości oraz wymagalności dochodzonego w sprawie roszczenia.

Postanowieniem z dnia 27 marca 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

(nakaz zapłaty k. 8, sprzeciw k. 9, postanowienie k. 10v.)

Po przekazaniu sprawy z e.p.u., w uzupełnieniu sprzeciwu, pozwany wyjaśnił, iż powód wywodzi swoje żądanie z polisy dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego, która to polisa nie została podpisana przez ubezpieczającego, jak również ubezpieczający nie uiścił składki za ubezpieczenie. W konsekwencji brak jest podstaw do przyjęcia, iż pozwany wyraził wolę zawarcia umowy.

Replikując na powyższe powód podtrzymał pozew w całości. Wskazał, że pozwany w korespondencji e-mail poprosił o przygotowanie polisy, zobowiązując się do jej odebrania, którym to zachowaniem wyraził oświadczenie woli w przedmiocie zgody na zawarcie umowy ubezpieczenia.

(pismo procesowe k. 21-23, k. 25-25v.)

W toku dalszego procesu stanowiska stron nie uległy zmianie. R. R. dodatkowo wyjaśnił, że korespondencja, na którą powołuje się powód była prowadzona trzy dni po terminie obowiązywania umowy.

(pismo procesowe k. 29, k. 30-30v.)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany S. R. był klientem powoda, u którego ubezpieczał budynek mieszkalny. W dniu 17 października 2017 roku pracownik powoda w przesłanej wiadomości e-mail poinformował pozwanego, że w dniu następnym kończy się trzyletnie ubezpieczenie jego domu. Do wiadomości pracownik załączył ofertę ubezpieczenia na kolejne 3 lata na warunkach analogicznych oraz poprosił o informację zwrotną, czy przygotować polisę. Pozwany nie odpowiedział na w/w wiadomość, w następstwie czego w dniu 20 października 2017 roku pracownik powoda poinformował go drogą mailową, że ubezpieczenie już się skończyło. Na powyższą informację pozwany odpowiedział dopiero w dniu 22 października 2017 roku, wskazując, iż prosi o przygotowanie polisy, którą odbierze we wtorek (tj. 25 października 2017 roku), czego jednak ostatecznie nie uczynił.

(wydruk z korespondencji e-mail k. 26-26v., okoliczności bezsporne)

W dniu 23 października 2017 roku powód wystawił na pozwanego polisę nr (...) w ramach ubezpieczenia (...), zaznaczając, iż ubezpieczenie to jest wznowione. W treści dokumentu wskazano, że druk polisy jest jednocześnie wnioskiem ubezpieczeniowym, a także, że powód potwierdza zawarcie umowy ubezpieczenia na okres od dnia 19 października 2017 roku do dnia 18 października 2020 roku. Składka za ubezpieczenie została oznaczona na kwotę 1.320 zł, a jej płatność podzielona na 3 raty wymagalne odpowiednio w dniach: 24 października 2017 roku – 648 zł, 19 października 2018 roku – 632 zł, 19 października 2019 roku – 630 zł. Na końcu polisy zawarto oświadczenia składane przez ubezpieczającego w ramach których ubezpieczający m.in. wyrażał zgodę na zawarcie umowy ubezpieczenia na podstawie OWU: (...) oraz Szczególnych OWU: Twój (...), z którym zapoznał się i które zostały mu doręczone przez zawarciem umowy. Pod przedmiotową polisą widnieje podpis przedstawiciela powoda, brak jest natomiast podpisu pozwanego. Pozwany nie podpisał polisy.

(polisa k. 17-17v., okoliczności bezsporne)

Do dnia wyrokowania pozwany nie uiścił należności dochodzonej przedmiotowym powództwem.

(okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, których prawdziwości ani rzetelności sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoje żądanie z umowy dobrowolnego ubezpieczenia majątkowego zawartej na okres od dnia 19 października 2017 roku do dnia 18 października 2020 roku, a potwierdzonej polisą nr (...). Pozwany zaprzeczał, aby umowa ta obowiązywała akcentując, iż nie wyraził woli związania się jej postanowieniami, nie odebrał i nie podpisał polisy, jak również nie zapłacił składki za ubezpieczenie.

Oś sporu w sprawie ogniskowała się zatem wokół ustalenia, czy umowa, na którą powoływał się powód została przez strony zawarta. W ocenie Sądu na tak postawione pytanie należy odpowiedzieć w sposób przeczący. Po pierwsze przypomnienia wymaga, że sporna polisa stanowiła jednocześnie wniosek ubezpieczeniowy, w treści którego ubezpieczający składał oświadczenie, iż wyraża zgodę na zawarcie umowy ubezpieczenia na podstawie stosownych OWU, z którymi zapoznał się i które zostały mu doręczone przez zawarciem umowy. W sprawie niesporne jednak było, iż S. R. nie odebrał polisy, jak również, nie złożył podpisu pod jej treścią. Już w oparciu o tę okoliczność nie sposób przyjąć, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia, skoro pozwany nawet nie sygnował wniosku ubezpieczeniowego, a więc w istocie, nie wyraził zgody na zawarcie umowy ubezpieczenia na proponowanych mu warunkach. Oczywiste jest przy tym, iż wobec treści przytoczonego oświadczenia ubezpieczającego zawartego w polisie-wniosku ubezpieczeniowym, brak jest podstaw do przyjęcia, iż oświadczenie to mogło zostać zastąpione innym, przykładowo złożonym w treści przesłanej powodowi wiadomości e-mail. W ocenie Sądu w świetle przedłożonej do akt korespondencji e-mail nie sposób nawet uznać, aby treść wiadomości z dnia 22 października 2017 roku przesłanej przez pozwanego powodowi mogła być w ogóle postrzegana w kategoriach wyrażenia przez pozwanego oświadczenia woli o związaniu się spornym ubezpieczeniem. W wiadomości tej pozwany wskazał jedynie, iż prosi o przygotowanie polisy i zobowiązuje się ją odebrać. Skoro jednak polisa stanowiła jednocześnie wniosek o ubezpieczenie, logiczną jest konstatacja, iż S. R. w istocie prosił o przygotowanie wniosku o ubezpieczenie, który to wniosek po jego odbiorze i podpisaniu, mógł być dopiero traktowany, jako wyrażenie przez ubezpieczającego woli związania się umową ubezpieczenia. Implikacją powyższego musi być przyjęcie, iż umowa ubezpieczenia nie została zawarta, a po stronie powoda mogła istnieć co najwyżej ekspektatywa odnośnie jej zawarcia. Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że umowa ta dotyczyła ubezpieczenia o charakterze dobrowolnym, z którego ubezpieczający w każdym momencie mógł zrezygnować. Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości, że ubezpieczający, który poprzestaje wyłącznie na złożeniu prośby o przygotowanie polisy, której jednak nie odbiera, nie podpisuje, wreszcie nie uiszcza z jej tytułu składki, daje kategoryczny wyraz temu, iż nie zamierza zawierać umowy ubezpieczenia. Przypomnieć ponadto należy, że w myśl art. 809 k.c. ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia,
zaś z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w art. 811, w razie wątpliwości umowę uważa się za zawartą z chwilą doręczenia ubezpieczającemu dokumentu ubezpieczenia. Skoro tak, to uznać należałoby w okolicznościach przedmiotowej sprawy, nawet gdyby przyjąć że do zawarcia umowy jednak doszło, czego jednak Sąd nie przyjął i co należy w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, że wobec niedoręczenia pozwanemu umowy ubezpieczenia nie została ona zawarta. Przytoczyć warto również treść art. 814 § 1 k.c. zgodnie z którym, jeżeli nie umówiono się inaczej, odpowiedzialność ubezpieczyciela rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty (!!!). W rozpatrywanym przypadku powód nawet nie usiłował wykazać, iż strony umówiły się, że jego odpowiedzialność rozpoczyna się przed zawarciem umowy, co więcej z treści załączonej przez niego korespondencji (wiadomość e-mail z dnia 20 października 2017 roku) niespornie wynika, że poprzednie ubezpieczenie wygasło. W konsekwencji zdaniem Sądu nie sposób przyjąć, iż powód udzielał ochrony ubezpieczeniowej przed dniem rzekomego zawarcia umowy, co wobec braku uiszczenia przez pozwanego składki wyklucza przyjęcie, iż ochrona ta w ogóle była świadczona. Nie zostały spełnione zatem przesłanki z art. 805 § 1 k.c., ergo powód nie jest uprawniony do żądania od pozwanego zapłaty składki za ubezpieczenie, co musiało skutkować oddaleniem powództwa w całości.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w sentencji.