Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Z.

przeciwko D. I.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 197 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1614/17

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2010 roku powód - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Z., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej D. I. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 736,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2010 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 180 zł.

W uzasadnieniu powód podniósł, że wierzytelność dochodzona przedmiotowym powództwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego za korzystanie z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) Spółkę Akcyjną na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Powód nabył wierzytelność wobec pozwanego, której zapłaty dochodzi przedmiotowym powództwem. Na wartość przedmiotu sprawy składa się suma należności wynikających z poszczególnych tytułów oraz odsetki naliczone na dzień 30 września 2010 roku wraz z dalszymi odsetkami. Mimo wezwania do zapłaty pozwany do dnia wniesienia pozwu nie przesłał powodowi żadnej odpowiedzi i nie spełnił świadczenia.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 2-5)

W dniu 3 listopada 2010 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, którym zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 6v-7)

Od powyższego nakazu zapłaty, w dniu 12 czerwca 2017 roku, skutecznie złożyła sprzeciw pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu skarżąca, wskazując na fakt niezamieszkiwaniu od kliku lat pod adresem, na który kierowano korespondencję sądową, podniosła między innymi zarzut przedawnienia roszczenia.

(sprzeciw od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 21-22v)

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty w całości, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

(postanowienie k. 27 v.)

Po przekazaniu sprawy z elektrycznego postępowania upominawczego
- w piśmie procesowym z dnia 25 sierpnia 2017 roku oraz w piśmie procesowym stanowiącym odpowiedź na sprzeciw, powód podtrzymał powództwo w całości podnosząc, że wobec terminu wymagalności poszczególnych kwot dochodzonych przedmiotowym powództwem oraz wobec daty wytoczenia powództwa zarzut przedawnienia jest bezzasadny.

(pozew wraz z pismem przewodnim k. 36-36v, odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty k. 56-57 v)

Na rozprawie w dniu 15 listopada 2017 roku, pełnomocnik powoda nie stawił się. Stawiła się pełnomocnik pozwanej, która wnosząc o oddalenie powództwa w całości podniosła nadto zarzut nieudowodnienia roszczenia dochodzonego przedmiotowym powództwem.

(protokół rozprawy k. 62)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 czerwca 2005 roku D. I., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarła z (...) Spółką Akcyjną w W. umowę o świadczenie telekomunikacyjnych usług powszechnych nr 929. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Zgodnie z treścią umowy (...) SA zobowiązała się świadczyć na rzecz pozwanej usług telekomunikacyjnych, zaś pozwana do uiszczania opłat zgodnie z cennikami i fakturami VAT.

Strona powodowa nie załączyła w poczet materiału dowodowego Regulaminu oraz Cennika do przestrzegania, których była zobowiązana pozwana zgodnie z wiążącą strony umową. W aktach sprawy brak jest również faktur VAT opiewających na kwoty objęte żądaniem pozwu.

(umowa k. 45-47)

W dniu 15 maja 2009 roku (...) Spółka Akcyjna w W. zawarła z (...) Spółką Akcyjną w Z. umowę ramową cesji wierzytelności przysługujących cedentowi – (...) SA w W. z tytułu świadczonych przez niego względem dłużników usług telekomunikacyjnych. W ramach zawartej umowy (...) Spółka Akcyjna przelała na rzecz powoda m.in. wierzytelność względem pozwanej na łączną kwotę 595,37 zł, wynikającą z następujących dokumentu: (...) ma kwotę 4,74 z datą płatności 23.10.2008, (...) na kwotę 54,40 zł z datą płatności 23.01.2009, (...) na kwotę 52,44 zł datą płatności 23.02.2009, (...) na kwotę 4,11 zł datą płatności 23.03.2009, (...) na kwotę 2,44 zł z datą płatności 23.04.2009, (...) na kwotę 175,09 zł z datą płatności 23.09.2008, (...) na kwotę 76,91 zł z datą płatności 23.10.2008, (...) na kwotę 106,35 zł z datą płatności 24.11.2008, (...) na kwotę 118,89 zł z datą płatności 23.12.2008.

W dniu 9 grudnia 2009 roku cedent sporządził pismo zaadresowane do pozwanej, którym zawiadomił ją o dokonanym przelewie.

W aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia bądź nadania przedmiotowego pisma do pozwanej.

(umowa ramowa cesji wierzytelności k. 40-40v, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 41, zawiadomienie (...) SA k. 42, okoliczności bezsporne)

W dniu 1 września 2010 roku powód sporządził pismo zaadresowane do pozwanej zatytułowane „wezwanie do zapłaty przesądowe ostateczne”, w którym wezwał pozwaną do natychmiastowej zapłaty długu nabytego od (...) SA w łącznej wysokości 732,46 zł, w tym kwoty 137,09 zł tytułem odsetek.

W aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia bądź nadania przedmiotowego pisma do pozwanej.

Do dnia wyrokowania pozwana nie uregulowała przedmiotowej należności względem powoda.

(wezwanie do zapłaty k. 43)

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie jako nieudowodnione.

Powód twierdził, że jego roszczenie znajduje swoje źródło w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez pozwaną z cedentem, przy czym na żądanie pozwu składa się suma poszczególnych należności z tytułu niezapłaconych faktur - 590,63zł wraz ze skapitalizowanymi odsetkami w wysokości 146,02 zł. Do dnia zamknięcia rozprawy i ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, strona powodowa nie załączyła jednak do akt sprawy żadnego dokumentu, z którego wynikałaby podstawa oraz sposób naliczenia przedmiotowych należności ani w ogóle fakt ich naliczenia. W szczególności do akt sprawy nie został załączony wiążący pozwaną Regulamin świadczenia usług, Cennik do przedmiotowej umowy, czy faktury które opiewałyby na kwoty objęte żądaniem pozwu. Wskazane dokumenty umożliwiłyby Sądowi weryfikację zasadności naliczenia przedmiotowych opłat, zarówno tak co do możliwości ich naliczenia jak i wysokości. Powód nie tylko nie wykazał żadnymi dokumentami, z jakiego tytułu faktury te zostały wystawione na rzecz pozwanej ale nawet nie określił tego w podnoszonych twierdzeniach, jedynie lakonicznie wskazując, że te są naliczone tytułem świadczonych na rzecz pozwanej usług telekomunikacyjnych. Podkreślić zaś w tym miejscu należy, że z załączonej do akt umowy nie wynika z jakiego tytułu opłaty te miały obciążać pozwaną i w jakiej wysokości. To według umowy miało wynikać z cennika, którego jednak powód nie przedstawił.

Co oczywiste gołosłowne twierdzenia powoda, że pozwana jest zobowiązana do zapłaty na jego rzecz należności wynikających z dokumentów: (...) na kwotę 4,74 z datą płatności 23.10.2008, (...) na kwotę 54,40 zł z datą płatności 23.01.2009, (...) na kwotę 52,44 zł datą płatności 23.02.2009, (...) na kwotę 4,11 zł datą płatności 23.03.2009, (...) na kwotę 2,44 zł z datą płatności 23.04.2009, (...) na kwotę 175,09 zł z datą płatności 23.09.2008, (...) na kwotę 76,91 zł z datą płatności 23.10.2008, (...) na kwotę 106,35 zł z datą płatności 24.11.2008, (...) na kwotę 118,89 zł z datą płatności 23.12.2008, nie mogą zostać uznane za udowodnione wobec stanowiska pozwanej wnoszącej o oddalenie powództwa w całości i wprost podnoszącej zarzut nieudowodnienia roszczenia.

Należy przy tym zaznaczyć, że choć pozwana nie zaprzeczała, że zawarła z cedentem przedmiotową umowę, to jednocześnie kwestionowała roszczenie
co do wysokości wskazując, że strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu potwierdzającego powyższe, a co za tym idzie nie udowodniła, że po stronie pozwanej powstał obowiązek uiszczenia przedmiotowej należności.

Strona powodowa jak już wskazano wyżej, poprzestała wyłącznie na załączeniu do akt sprawy umowy z dnia 15 września 2010 roku, umowy cesji wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy cesji oraz wezwanie do zapłaty. Tego rodzaju dokumenty nie mogą jednak stanowić i nie stanowią dowodu na istnienie zobowiązania pozwanej (tak co do zasady jak i wysokości), w szczególności wobec stanowiska pozwanej kwestionującego zasadność i wysokość żądania powoda oraz brak dokumentów źródłowych, z których wynikałby sposób naliczenia należności. Opisane dokumenty stanowią tzw. dokumenty prywatne, których formalna moc dowodowa, jak stanowi art. 245 k.p.c., ogranicza
się do domniemania, że złożono oświadczenie nim objęte. Tylko w takim zakresie dokumenty te nie budzą wątpliwości Sądu. Natomiast ich materialna moc dowodowa bez poparcia odpowiednimi dokumentami źródłowymi, jest nikła.

Skoro zatem powód nie przedstawił żadnych dowodów, z których można by wywodzić, że na pozwanej ciążył obowiązek uiszczenia należności dochodzonych przedmiotowym powództwem brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa.

Reasumując Sąd uznał, że powód nie wykazał, aby zaistniały okoliczności uzasadniające żądanie pozwu, w szczególności nie wykazał, by pozwana była zobligowana do uiszczenia kwoty 736,65 zł wraz z odsetkami, wynikającej z dokumentów księgowych: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), czy (...).

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie to powód winien udowodnić, że pozwana powinna zapłacić mu należność w opisanej wysokości wraz z dalszymi odsetkami, tj. że pozwana jako strona przedmiotowej umowy nie wywiązała
się ze ściśle określonych obowiązków umownych. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił powództwo w całości jako nieudowodnione. W konsekwencji nie podlegał rozpoznaniu zarzut przedawnienia roszczenia skoro powód nie wykazał by to w ogóle istniało.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c.

Koszty poniesione przez stronę pozwaną wyniosły łącznie 197 zł i obejmowały koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 180 zł – § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 490 j.t.) oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 197 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.