Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 22 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. w W.

przeciwko R. Ł.

o zapłatę

zasądza od pozwanego R. Ł. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. w W. kwotę 585 zł. (pięćset osiemdziesiąt pięć złotych) wraz z odsetkami ustawowymi, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie,

a)  od kwoty 117 zł. (sto siedemnaście złotych) od dnia 5 września 2015 r. do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 117 zł. (sto siedemnaście złotych) od dnia 28 listopada 2015 r. do dnia zapłaty,

c)  od kwoty 117 zł. (sto siedemnaście złotych) od dnia 15 marca 2016 r. do dnia zapłaty,

d)  od kwoty 117 zł. (sto siedemnaście złotych) od dnia 3 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

e)  od kwoty 117 zł. (sto siedemnaście złotych) od dnia 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty,

oraz kwotę 317 zł. (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1645/17

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 roku powód (...) spółka z o.o. w W., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu R. Ł. powództwo o zapłatę kwoty 585 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od pięciu kwot po 117 zł. odpowiednio od dnia 5 września 2015 r., 28 listopada 2015 r., 15 marca 2016 r., 3 czerwca 2016 r. i 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że żądanie pozwu wynika z zawartej z pozwanym umowy, której przedmiotem było wykonywanie przez powoda profilaktycznej opieki zdrowotnej- świadczenia usług medycznych. W zamian za to pozwany zobowiązał się do zapłaty stałej, miesięcznej kwoty tytułem abonamentu, czego jednak nie uczynił.

(pozew k. 4- 7)

Postanowieniem z dnia 19 maja 2017 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał rozpoznanie przedmiotowej sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

(postanowienie k. 38)

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2018 roku pozwany uznał powództwo i wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu.

(protokół rozprawy k. 62)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2009 roku (...) spółka z o.o. w W., zawarł z R. Ł. umowę na świadczenie usług medycznych (...) w ramach abonamentu. W myśl zawartej umowy powód zobowiązał się do nielimitowanego świadczenia usług medycznych określonych w załączniku nr 1 do umowy przez okres jej obowiązywania, a pozwany zobowiązał się do uiszczenia opłaty abonamentowej.

(umowa k. 17-19, okoliczności bezsporne)

W dniu 21 sierpnia 2015 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) obejmującą zobowiązanie pozwanego do zapłaty kwoty 117 zł. z tytułu abonamentu medycznego- indywidualnego z terminem zapłaty do dnia 4 września 2015 r.

(faktura VAT nr (...) k. 21)

W dniu 13 listopada 2015 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) obejmującą zobowiązanie pozwanego do zapłaty kwoty 117 zł. z tytułu abonamentu medycznego- indywidualnego z terminem zapłaty do dnia 27 listopada 2015 r.

(faktura VAT nr (...) k. 22)

W dniu 29 lutego 2016 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) obejmującą zobowiązanie pozwanego do zapłaty kwoty 117 zł. z tytułu abonamentu medycznego- indywidualnego z terminem zapłaty do dnia 14 marca 2016 r.

(faktura VAT nr (...) k. 23)

W dniu 19 maja 2016 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...) obejmującą zobowiązanie pozwanego do zapłaty kwoty 117 zł. z tytułu abonamentu medycznego- indywidualnego z terminem zapłaty do dnia 2 czerwca 2016 r.

(faktura VAT nr (...) k. 24)

Do dnia zamknięcia rozprawy pozwany nie zapłacił powyższych należności.

(okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako niesporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że łączyła go z pozwanym umowa na świadczenie usług medycznych (...) w ramach abonamentu, na podstawie której R. Ł. zobowiązał się do uiszczania opłaty- abonamentu. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie regulując płatności z tytułu wystawionych przez powoda faktur VAT nr (...). W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że pozwany uznał powództwo, nie kwestionując kwot, na które opiewały wystawione przez powoda faktury, jak również wysokości swojego zadłużenia z powyższego tytułu, w konsekwencji Sąd przyjął, że powód przedkładając opisane dokumenty księgowe udowodnił zadłużenie pozwanego w wysokości wskazanej w ich treści. Należy również mieć na uwadze, ze zgodnie z art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Podkreślić przy tym należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Powód wniósł o zasądzenie od pięciu kwot po 117 zł. ustawowych odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych, odpowiednio od dnia 5 września 2015 r., 28 listopada 2015 r., 15 marca 2016 r., 3 czerwca 2016 r. i 24 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty. Co prawda, jak już była mowa powyżej, w myśl art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, jednak wyjątkiem jest sytuacja, gdy uznanie jest sprzeczne z prawem. W ocenie Sądu powyższa sytuacja zachodzi w niniejszym przypadku. Wymaga przypomnienia, że oddzielny typ odsetek w transakcjach handlowych wprowadziła ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Przepis art. 2 tej ustawy zawiera zamknięty katalog podmiotów, wobec których ma ona zastosowanie. Wymienione w powyższym przepisie podmioty muszą być stronami transakcji. O ile powód zalicza się do podmiotów wymienionych w art. 2 pkt. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, gdyż jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.3), to z pewnością pozwany, jako osoba fizyczna, konsument, takim podmiotem nie jest. Poza tym należy zauważyć, że łącząca strony umowa na świadczenie usług medycznych (...) w ramach abonamentu, nie przyznawała stronie powodowej uprawnienia do naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych. Dlatego też Sąd zasądził kwotę 585 zł. z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od R. Ł. na rzecz powoda kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej – 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.