Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko P. G.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 1988/18

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wytoczył przeciwko pozwanemu P. G. przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie powództwo o zapłatę kwoty 432,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwanego łączyła z pierwotnym wierzycielem umowa ubezpieczenia OC dotycząca pojazdu M. (...) o nr rej. (...), zawarta na okres od dnia 19 grudnia 2012 roku do dnia 18 grudnia 2013 roku. Pozwany nie opłacił składki za ubezpieczenie. Powód dodał, że nabył wierzytelność względem dłużnika na mocy umowy cesji z dnia 29 sierpnia 2017 roku. (pozew k. 3-4v.)

Postanowieniem z dnia 7 maja 2018 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie wydał postanowienie, w którym stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi. (postanowienie k. 18-20)

Na rozprawie w dniu 6 marca 2019 roku pełnomocnik powoda nie stawił się – został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pozwany nie stawił się na termin rozprawy, pomimo prawidłowego wezwania, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożył w sprawie żadnych wyjaśnień, w tym odpowiedzi na pozew. W związku z powyższym Sąd wydał wyrok zaoczny. (protokół do wyroku zaocznego k. 34)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2012 roku pozwany P. G., jako ubezpieczający i właściciel pojazdu, zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) na okres od dnia 19 grudnia 2012 roku do dnia 18 grudnia 2013 roku (polisa nr (...)). Składka za ubezpieczenie została ustalona na kwotę 608 zł i podlegała zapłacie w dwóch ratach po 304 zł każda, płatnych do dnia 19 grudnia 2012 roku i 19 czerwca 2013 roku. Pozwany nie zapłacił drugiej raty składki za ubezpieczenie. (kserokopia polisy OC wraz z załącznikami k. 15-16, okoliczności bezsporne)

W dniu 29 sierpnia 2017 roku pierwotny wierzyciel (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zawarł z powodem umowę o przelew wierzytelności m.in. wobec dłużnika P. G.. W załączniku nr 1 do umowy o przelew wierzytelności wskazano, że wysokość zobowiązania dłużnika wynosi 304 zł. (umowa przelewu wierzytelności k. 11-12v., wyciąg z załącznika nr 1 k. 13)

Do dnia wyrokowania pozwany nie uregulował zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem. (okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie, z uwagi na przedawnienie dochodzonych roszczeń.

Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu (art. 117 § 1 k.c.). Zgodnie z art. 117 § 2 k.c., po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż od wejścia w życie ustawy nowelizującej Kodeks cywilny (ustawa z dnia 28 lipca 1990 roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny, Dz.U. Nr 55, poz. 321) do dnia 9 lipca 2018 roku (do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2018, poz. 1104), Sąd badał zarzut przedawnienia tylko wówczas, jeżeli został zgłoszony przez stronę. Od dnia 9 lipca 2018 roku wszedł w życie przepis art. 117 § 2 ¹ k.c., zgodnie z którym, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Powyższe oznacza konieczność brania przez Sąd pod uwagę z urzędu przedawnienia roszczenia przy orzekaniu od dnia 9 lipca 2018 roku.

Roszczenie dochodzone niniejszym powództwem bez wątpienia jest roszczeniem majątkowym przysługującym przeciwko konsumentowi, a zgodnie z zasadą ogólną z upływem trzech lat przedawniają się roszczenia – jak w przedmiotowej sprawie – związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako że pierwotny wierzyciel takową działalność niewątpliwie prowadził (art. 118 k.c.). Początkiem biegu terminu przedawnienia jest chwila wymagalności roszczenia. Jak wynika z załączonej do akt umowy ubezpieczenia, termin płatności drugiej raty składki za ubezpieczenie przypadał na dzień 19 czerwca 2013 roku, a zatem w dacie wytoczenia powództwa (13 lutego 2018 roku) roszczenie to niewątpliwie było już przedawnione.

W świetle przepisów regulujących przerwanie i zawieszenie biegu terminu przedawnienia, stwierdzić należy, że w okresie 3 lat od momentu rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia, nie doszło do przerwania ani zawieszenia tego terminu w stosunku do wierzyciela – powód nie wykazał, aby takie przerwanie lub zawieszenie miało miejsce. W przedmiotowej sprawie, powód nie wykazał także, aby pozwany zrzekł się korzystania z zarzutu przedawnienia. Nie sposób również uznać by względy słuszności wymagały nieuwzględnienia w przedmiotowej sprawie upływu terminu przedawnienia, zgodnie z art. 117 ¹ § 1 i 2 k.c. W sprawie nie stwierdzono by zachodziły jakiekolwiek wyjątkowe okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym nie stwierdzono by miał na to jakikolwiek wpływ sam zobowiązany.

Mając powyższe na uwadze Sąd wydając w sprawie wyrok zaoczny, oddalił powództwo w całości.