Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 5 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2018 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...) S.A. w S.

przeciwko J. M.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego J. M. na rzecz powoda (...) S.A. w S. kwotę 620 zł. (sześćset dwadzieścia złotych) wraz z odsetkami ustawowymi, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od dnia 28 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 407 zł. (czterysta siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2. przyznaje i poleca wypłacić ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi na rzecz r. pr. Ł. B. kwotę 442,80 zł. (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

Sygn. akt VIII C 2383/16

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 roku powód (...) Spółka Akcyjna w S., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu J. M. powództwo o zapłatę kwoty 620 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty składki z umowy ubezpieczenia nr (...) obejmującej samochód R. (...) o nr rej. (...) za okres od 29 grudnia 2013 r. do 28 grudnia 2014 r.

(pozew k. 2-3)

W dniu 20 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty, którym zasądził dochodzoną kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 4)

Od powyższego nakazu J. M. złożył sprzeciw, zaskarżając orzeczenie w całości. Pozwany w sprzeciwie podniósł, że chce przedstawić dowody i argumenty, które w jednoznaczny sposób wskażą na niezasadność żądania objętego pozwem.

(sprzeciw k. 7)

Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Łodzi- Widzewa w Łodzi z uwagi na wniesienie sprzeciwu.

(postanowienie k. 9 v.)

Powód uzupełnił braki formalne pozwu w postępowaniu uproszczonym w terminie. W uzasadnieniu pozwu złożonego na urzędowym formularzu strona powodowa wyjaśniła, że dochodzi zapłaty na podstawie umowy ubezpieczenia nr (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych.

(pismo procesowe k. 12, pozew na urzędowym formularzu k. 13- 14)

W piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2016 r. J. M. wyjaśnił, że z powodu wypadku, do którego doszło w dniu 31 maja 2013 r. samochód R. (...) o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu. Dowód rejestracyjny pojazdu został zatrzymany przez policję, a samochód wymagał ponownego przeglądu technicznego po jego naprawie. O powyższym oraz braku przeglądu technicznego pozwany zawiadomił telefonicznie oraz pocztą elektroniczną stronę powodową, od której uzyskał zapewnienie, że umowa ubezpieczenia wygasła w dniu 28 grudnia 2013 r. Na koniec pozwany stwierdził, że samochód nie został naprawiony i nie uzyskał aktualnego badania technicznego.

(pismo procesowe k. 29- 32)

W odpowiedzi, w piśmie procesowym z dnia 28 grudnia 2016 r. strona powodowa zaprzeczyła, aby otrzymała dokonane przez pozwanego wypowiedzenie umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...), jak również, aby posiadała korespondencję pochodzącą od pozwanego o braku z jego strony woli do przedłużenia umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...).

(pismo procesowe k. 34)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 9 października 2017 roku Sąd ustanowił dla pozwanego pełnomocnika z urzędu.

(protokół rozprawy k. 56)

Na rozprawie w dniu 19 lutego 2018 roku pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy k. 77)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 grudnia 2011 r. J. M. zawarł z (...) Spółka Akcyjna w S. umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmującą samochód R. (...) o nr rej. (...) na okres 12 miesięcy, od dnia 29 grudnia 2011 r. do 28 grudnia 2012 r. Zawarcie umowy zostało potwierdzone wystawieniem polisy nr (...).

(polisa k. 18- 19)

Z powodu braku pisemnego wypowiedzenia powyższej umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie art. 28 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.), (...) Spółka Akcyjna w S. zawarło z J. M. kolejną umowę na okres 12 miesięcy, od dnia 29 grudnia 2012 r. do 28 grudnia 2013 r. Zawarcie umowy zostało potwierdzone wystawieniem polisy nr (...).

(polisa k. 17)

Z powodu braku pisemnego wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr (...) obejmującej samochód R. (...) o nr rej. (...) na podstawie art. 28 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.), (...) Spółka Akcyjna w S. zawarło z J. M. kolejną umowę na okres 12 miesięcy, od dnia 29 grudnia 2013 r. do 28 grudnia 2014 r. Zawarcie umowy zostało potwierdzone wystawieniem polisy nr (...).

(polisa k. 16)

Pismem z dnia 11 marca 2014 r. J. M. zwrócił się do powoda z prośbą o rozłożenie na raty składki na ubezpieczenie OC. Do pisma pozwany załączył pokwitowanie zatrzymania przez policję dowodu rejestracyjnego samochodu R. (...) o nr rej. (...) z powodu braku ważnego badania technicznego.

(pismo pozwanego k. 35, pokwitowanie k. 36)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, które nie budziły wątpliwości, co do prawdziwości, ani rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego, zwłaszcza dotyczące umowy ubezpieczenia, a także przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Zgodnie z treścią przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia (art. 809 § 1 Kodeksu cywilnego).

Stosownie zaś do treści przepisu art. 23 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwanej dalej ustawą, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawiera się na okres 12 miesięcy (art. 26 ustawy). Przede wszystkim w myśl art. 28. ust 1 powołanej ustawy jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że pozwany zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, potwierdzoną polisą nr (...), na okres 12 miesięcy od dnia 29 grudnia 2011 r. do 28 grudnia 2012 roku. W ocenie Sądu nie budzi również wątpliwości, że z powodu braku wypowiedzenia powyższej umowy, dochodziło dwukrotnie do przedłużania łączącego strony stosunku prawnego, najpierw na okres od 29 grudnia 2012 r. do 28 grudnia 2013 r., co zostało potwierdzone polisą nr (...), a następnie na okres od 29 grudnia 2013 r. do 28 grudnia 2014 r., co zostało z kolei potwierdzone polisą nr (...).

W piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2016 r. J. M. wyjaśnił, że zawiadomił powoda o tym, iż z powodu wypadku samochód R. (...) o nr rej. (...) jest uszkodzony, a w konsekwencji wyłączony z ruchu drogowego, w związku z czym pozwany otrzymał zapewnienie, że umowa ubezpieczenia OC pojazdu wygasła w dniu 28 grudnia 2013 r. W ocenie Sądu powyższe twierdzenia należy uznać za kompletnie gołosłowne. Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie to pozwany winien udowodnić, że nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, powiadomił na piśmie powoda o jej wypowiedzeniu. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela zaś stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Ponadto, w odpowiedzi na pismo procesowe pozwanego z dnia 4 listopada 2016 r. strona powodowa zaprzeczyła, aby otrzymała dokonane przez pozwanego wypowiedzenie umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...), jak również, aby posiadała korespondencję pochodzącą od pozwanego o braku z jego strony woli do przedłużenia umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...). Wprost przeciwnie, z załączonego przez powoda pisma pozwanego z dnia 11 marca 2014 r., wynika, że J. M. zwrócił się z prośbą o rozłożenie na raty składki na ubezpieczenie OC, co jednoznacznie należałoby ocenić, jako złożenie przez pozwanego oświadczenia o niewłaściwym uznaniu długu.

Na koniec można zauważyć, że powoływane przez J. M. okoliczności wyłączenia samochodu z ruchu drogowego z powodu jego uszkodzenia oraz braku dowodu rejestracyjnego i ważnego badania technicznego, nie stanowią przesłanek wyłączających możliwość wznowienia umowy ubezpieczenia OC. Zgodnie z art. 33 pkt. 2 i 9 ustawy umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu z chwilą wyrejestrowania pojazdu mechanicznego lub też z dniem wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 79 ust. 1 pkt 1 lub 6 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie.

Podkreślić ponadto należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W polisie nr (...) jako datę płatności składki w kwocie 620 zł. wskazano 27 stycznia 2014 r. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda powyższą kwotę z ustawowymi odsetkami od następnego dnia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od pozwanego zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od J. M. na rzecz powoda kwotę 407 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu – 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej – 360 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

W związku z korzystaniem przez J. M. z pomocy prawnej udzielonej z urzędu w drugim punkcie orzeczenia Sąd przyznał i polecił wypłacić ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi na rzecz r. pr. Ł. B. kwotę 442,80 zł. tytułem kosztów pomocy prawnej. Powyższa kwota została ustalona w oparciu o § 4 ust. 1 i 2 oraz § 8 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu oraz uwzględniała podatek VAT w wysokości 23 %.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.