Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Katarzyna Nowicka-Michalak

Protokolant: sekr. sąd. Monika Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 07 września 2015 r. w Łodzi

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł.

przeciwko H. G.

o zapłatę

1.  zasądza od H. G. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. kwotę 3.472,44 zł (trzy tysiące czterysta siedemdziesiąt dwa złote i czterdzieści cztery grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 27 maja 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 717,00 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  nieuiszczone koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

3.  przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi na rzecz adwokata K. Ż. z Kancelarii Adwokackiej przy Pl. (...) lok. 3 w Ł. kwotę 738,00 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu.

Sygn. akt VIII C 3190/13

UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Ł. w pozwie z dnia 27 maja 2013 r. wniesionym przeciwko H. G. wniosła o zasądzenie kwoty 3.472,44 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwana zajmuje lokal mieszkalny znajdujący się w zasobach powoda. Pozwana nie wnosi w pełnej wysokości opłat za używanie lokalu, zaległość za okres od dnia 01 marca 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. wynosi kwotę dochodzoną pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 12 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwotą 642 zł. kosztów procesu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana H. G. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. Pozwana zakwestionowała wysokość kwoty dochodzonej pozwem oraz prawidłowość wyliczeń zadłużenia. Podniosła, że nie wnosi opłat za wodę i ciepło według ryczałtu ustalonego przez powoda, bowiem nie zużywa takiej ilości tych mediów. Wskazała również, że jest osobą chorą, jej stan psychiczny uniemożliwia zamontowanie w lokalu mierników wody i ciepła odczytywanych radiowo. Ponieważ Statut raz Regulamin powoda nie przewiduje zwolnienia z mierników osób niepełnosprawnych, czuje się dyskryminowana.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

H. G. zajmuje lokal mieszkalny numer (...) położony w Ł. przy ulicy (...), należący do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. na zasadach własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu.

(przydział lokalu mieszkalnego –k.27)

Za używanie zajmowanego lokalu mieszkalnego pozwana powinna wnosić opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem lokalu do 15-go dnia każdego miesiąca.

(okoliczność niesporna, § 125 Statutu powoda –k.15-16)

Ustalanie opłat za używanie lokali jest uregulowane w powodowej Spółdzielni (...) rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalania opłat za używanie lokali oraz uchwałami Rady Nadzorczej.

(Regulamin-k.19-26, uchwały –k.47-50)

Pozwana w okresie objętym pozwem wnosiła opłaty za lokal w niepełnej wysokości, wyliczając samodzielnie zużycie wody oraz ciepła. Pozwana nie dopełniła obowiązku legalizacji wodomierza i za zużycie wody jest rozliczania ryczałtowo. Pozwana nie zgodziła się na zamontowanie w jej lokalu mierników ciepła odczytywanych drogą radiową i jest rozliczana z tego tytułu ryczałtowo. W okresie objętym pozwem powstało zadłużenie z tego tytułu na kwotę 3.472,44 zł, w tym kwota 3.069,76 zł należności głównej i kwota 404,68 zł odsetek.

(zeznania pozwanej –k.297-298, opinia pisemna biegłego sądowego –k.245-256, opinia ustna biegłego sądowego –k.288)

Pozwana była wzywana do zapłaty zaległości, ale bezskutecznie.

(wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem doręczenia pozwanej –k.52-53)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów, które nie budziły wątpliwości.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o zobowiązanie powoda do złożenia szczegółowego rozliczenia i metody jego przeprowadzenia za sporny okres dotyczących wyliczenia kosztów ogrzewania i wody, bowiem w tym przedmiocie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego. Biegły sądowy dokonał stosownych wyliczeń zadłużenia w oparciu o akty prawne obowiązujące w powodowej Spółdzielni oraz istniejącą dokumentację w postaci dokumentów księgowych.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej o odroczenie rozprawy w dniu 07 września 2015 r. z uwagi na pobyt pozwanej poza Polską. Pozwana znała termin rozprawy, zaakceptowała go na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2015 r., nie wskazała, że w tym czasie będzie nieobecna. Nadto pozwana była reprezentowania przez fachowego pełnomocnika a dokumenty złożone przez powoda były już wcześniej znane pozwanej, bowiem stanowiły obfitą korespondencję prowadzoną przez strony przed niniejszym procesem.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. 2013, poz. 1222, j.t.), członkowie spółdzielni mają obowiązek pokrywania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, poprzez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwana zobowiązana była do uiszczania opłat za używanie lokalu do 15-go dnia każdego miesiąca i do uiszczania w tym czasie zaliczek na koszty zużycia wody i ciepła. Pozwana przyznała, że nie za wodę i ciepło uiszczała opłaty nie w pełnej wysokości. Pozwana nie godziła się na ryczałtowe rozliczanie mediów, gdyż, w jej ocenie, nie zużywała wskazanej w ryczałcie ilości wody i ciepła.

W ocenie Sądu zarzuty zgłoszone przez pozwaną nie zasługują na aprobatę. Mieć należy bowiem na uwadze przepis art. 6 k.c., zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Reguła ta znajduje również swój procesowy odpowiednik w treści art. 232 k.p.c., w świetle którego to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży on zawsze na powodzie. W zależności od rozstrzyganych kwestii faktycznych i prawnych ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, a co do innych z kolei na pozwanym.

Przede wszystkim pozwana nie wykazała aby istniały obiektywne przyczyny związane z niemożnością zainstalowania w jej lokalu mierników ciepła oraz wodomierzy odczytywanych radiowo. Pozwana nie wykazała aby w tym zakresie istniały przeciwwskazania medyczne. Nadto pozwana wcześniej już nie dopełniła obowiązku legalizacji posiadanego wodomierza, co skutkowało ryczałtowym rozliczaniem zużycia wody. Pozwaną w tym zakresie obowiązywał Regulamin rozliczania kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi i ustalania opłat za używanie lokali i pozwana musiała zdawać sobie sprawę z konsekwencji swojego postępowania.

Brak było również uzasadnionych podstaw do uznania, aby wyliczenie zaległości w opłatach zostało dokonane przez powoda w sposób nieprawidłowy. Wprawdzie jeżeli członek spółdzielni mieszkaniowej kwestionuje wysokość dochodzonych opłat eksploatacyjnych, ciężar dowodu ich prawidłowego ustalenia spoczywa na spółdzielni (tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 17 listopada 2004 r. (IV CK 215/04, Lex nr 284219), to jednak w ocenie Sądu powodowa Spółdzielnia w sposób nie budzący wątpliwości przedstawiła szczegółowe rozliczenia zaległości pozwanej wraz z wyliczeniem naliczanych odsetek ustawowych. Spółdzielnia dokonuje szczegółowego rozliczenia wpłat posługując się w swojej księgowości specjalnie do tego celu stworzonym systemem informatycznym, który odnotowuje dokonane wpłaty i zalicza je na właściwe płatności oraz ustala wysokość kwoty stanowiącej odsetki ustawowe. Powód przedstawił wykaz wpłat i niedopłat pozwanej w postaci komputerowego wykazu zaległości. Wprawdzie dokument ten ma charakter jedynie dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.c. i nie jest sam przez się dowodem rzeczywistego stanu rzeczy, ale mieć należy na uwadze, że spółdzielnie mieszkaniowe nie mają faktycznej możliwości wystawiania dokumentów urzędowych.

Nadto w sprawie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego, który po zapoznaniu się z aktami prawnymi obowiązującymi w powodowej Spółdzielni oraz stawkami ustalanymi przez zakład wodociągowy i ciepłowniczy, określił w sposób precyzyjny i nie budzący wątpliwości wysokość zadłużenia pozwanej.

Reasumując, powód udowodnił zasadę oraz wysokość żądania objętego pozwem, a zarzuty pozwanej skierowane przeciwko żądaniu pozwu okazały się chybione. Mając to na uwadze Sąd zasądził od H. G. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. kwotę 3.472,44 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 maja 2013 r., to jest od dnia wytoczenia powództwa. O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powód wygrał proces w całości. Na należne stronie powodowej koszty procesu złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa uiszczona przez powoda w kwocie 17 zł, minimalna stawka radcy prawnego będącego pełnomocnikiem powoda obliczona od wartości przedmiotu sporu, opiewająca na sumę 600 zł, ustalona na podstawie § 6 w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ... (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.).

Sąd nie znalazł podstaw do nieobciążania pozwanej kosztami procesu strony powodowej. Pozwana wprawdzie przy wniesieniu sprzeciwu wskazała, że utrzymuje się z zasiłku dla osób bezrobotnych. Jednak w toku procesu ustalono, że pozwana wyjeżdża często za granicę w celach zarobkowych, jednak pozwana nie wskazała swojej aktualnej sytuacji finansowej. Mieć należy na uwadze postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2011 r., IV CZ 111/11, LEX nr 1119554, zgodnie z którym sama sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, nawet tak niekorzystna, że strona bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów, nie stanowi podstawy zwolnienia - na podstawie art. 102 - z obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono na podstawie §19 i 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.).