Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 29 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 roku w Łodzi

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K.

przeciwko J. M.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego J. M. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. kwotę 4.889,43 zł. (cztery tysiące osiemset osiemdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści trzy grosze) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, przy czym nie wyższymi od dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym, od dnia 29 lipca 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.920,24 zł. (jeden tysiąc dziewięćset dwadzieścia złotych dwadzieścia cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2. oddala powództwo w pozostałej części,

3. przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi na rzecz r. pr. Ł. B. kwotę 1.476 zł. (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

Sygn. akt VIII C 3211/16

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 roku powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu J. M. powództwo o zapłatę kwoty 6.751,33 zł. wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP, nie większymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany zawarł w dniu 24 lipca 2009 r. z Bankiem (...) S.A. umowę bankową o nr (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną kwotę pieniędzy. J. M. nie wywiązał się z obowiązku zwrotu otrzymanej kwoty pieniędzy, w związku z czym niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna w dniu 16 czerwca 2012 r., a następnie przeniesiona w drodze umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 17 września 2015 r. z (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K., który wówczas występował pod firmą (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K.. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się należność główna w kwocie 4.526,10 zł., odsetki karne naliczone przez pierwotnego wierzyciela w kwocie 1.861,90 zł., odsetki w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP naliczone przez powoda od dnia 18 września 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. w kwocie 130,20 zł., odsetki w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP, jednak nie wyższej niż odsetki maksymalne za opóźnienie naliczone przez powoda od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 6 lipca 2016 r. w kwocie 233,13 zł.

(pozew k. 3- 4)

W dniu 25 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty, którym zasądził dochodzoną kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 81)

W dniu 9 września 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa w Łodzi ustanowił dla pozwanego pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego.

(nakaz zapłaty k. 92)

Od powyższego nakazu J. M., reprezentowany przez pełnomocnika, złożył sprzeciw, zaskarżając orzeczenie w całości. Pozwany w sprzeciwie nie zaprzeczył, aby zawarł z Bankiem (...) umowę pożyczki, jednak dochodzona pozwem kwota jest zawyżona, gdyż nie uwzględnia wszystkich spłat dokonanych przez pozwanego. Ponadto pełnomocnik pozwanego złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu oświadczając, że nie zostały pokryte ani w całości, ani w części.

(sprzeciw k. 102- 105, oświadczenie k. 107)

W piśmie stanowiącym odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty strona powodowa oświadczyła, że nabyła od Banku (...) S.A. w W. wierzytelność w wysokości uwzględniającej wszystkie wpłaty pozwanego.

(pismo procesowe k. 116)

Na rozprawie w dniu 16 marca 2018 roku pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa. Dodatkowo pełnomocnik pozwanego złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu oświadczając, że nie zostały pokryte ani w całości, ani w części.

(protokół rozprawy k. 156, oświadczenie k. 154)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 2009 roku J. M. zawarł z Bankiem (...) Spółka Akcyjna w W. umowę pilnej pożyczki nr (...). Na podstawie umowy bank przyznał pozwanemu pożyczkę w kwocie 7.500 zł. Łącznie z finansowanym kosztem ubezpieczenia spłaty pożyczki i prowizji pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty 9.576 zł. w 72 miesięcznych ratach, począwszy od 25 sierpnia 2009 r. Stopa odsetek od zadłużenia przeterminowanego była zmienna i wynosiła czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

(umowa k. 9- 12)

W dniu 4 czerwca 2013 r. Bank (...) S.A. w W. wystawił przeciwko J. M. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) obejmujący zobowiązania wynikające z umowy pilnej pożyczki nr (...) z dnia 24 lipca 2009 r. w łącznej wysokości 5.703,69 zł.

(bankowy tytuł egzekucyjny k. 2 akt postępowania egzekucyjnego Km 54568/13)

Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2013 r. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 4 czerwca 2013 r. wystawionemu przez Bank (...) S.A. w W. przeciwko J. M. z tytułu zobowiązań wynikających z umowy pilnej pożyczki nr (...) z dnia 24 lipca 2009 r.

(postanowienie k. 15 akt sprawy II 1 Co 6820/13)

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2014 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy- Woli w Warszawie umorzył na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 kpc postępowanie prowadzone z wniosku Banku (...) S.A. w W. przeciwko J. M. na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) z dnia 4 czerwca 2013 r.

(postanowienie k. 124 akt postępowania egzekucyjnego Km 54568/13)

W wyciągu z ksiąg bankowych Banku (...) S.A. w W. z dnia 17 września 2015 roku zobowiązanie J. M. wynikające z umowy pożyczki nr (...) wynosiło łącznie 6.388 zł., z czego kwota 4.526,10 zł. stanowiła należność główną, a 1.861,90 zł. odsetki umowne i odsetki karne.

(wyciąg z ksiąg banku k. 118)

W dniu 17 września 2015 r. (...) Finanse I (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. zawarł z Bankiem (...) S.A. w W. umowę sprzedaży wierzytelności, w tym wierzytelności przysługującej wobec J. M. wynikającej z umowy pilnej pożyczki nr (...).

(umowa sprzedaży wierzytelności k. 43- 51, załączniki do umowy sprzedaży wierzytelności k. 13- 28, zawiadomienie k. 6)

W dniu 11 marca 2016 r. doszło do zmiany statutu (...) Finanse I (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. na skutek czego doszło do zmiany nazwy funduszu sekurytyzacyjnego na (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K..

(wypis z aktu notarialnego k. 29- 36 v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w części.

W przedmiotowej sprawie (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wniósł o zasądzenie od J. M. kwoty 6.751,33 zł. wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP, nie większymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem zobowiązania wynikającego z umowy bankowej o nr (...) zawartej w dniu 24 lipca 2009 r. z Bankiem (...) S.A. Pozwany nie kwestionował zarówno faktu zawarcia umowy pilnej pożyczki, na podstawie której pierwotny wierzyciel przyznał pozwanemu pożyczkę w kwocie 7.500 zł., jak również faktu zalegania z zapłatą części zobowiązania wynikającego z powyższej umowy. Natomiast J. M. twierdził, że dochodzona przez powoda kwota jest zawyżona, gdyż nie uwzględnia wszystkich dokonanych przez niego wpłat na poczet umowy pilnej pożyczki. Na wstępie należy zauważyć, że strona powodowa udowodniła swoją legitymację procesową czynną załączając zawartą w dniu 17 września 2015 r. umowę sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikami, z których wynika, że umową cesji była również objęta wierzytelność wynikająca z umowy pilnej pożyczki o nr (...). Ponadto powód wykazał, że J. M. łączyła z pierwotnym wierzycielem umowa bankowa poprzez złożenie dokumentu w postaci powyższej umowy pożyczki.

Natomiast jako nieudowodnione należało ocenić twierdzenia pozwanego o dochodzeniu pozwem zawyżonej kwoty zobowiązania wynikającego z umowy pilnej pożyczki o nr (...). Strona pozwana poza gołosłownym twierdzeniem nie przedstawiła na powyższą okoliczność żadnych dowodów, w tym przede wszystkim dowodów wpłat. Zresztą pełnomocnik pozwanego przyznał, że pozwany nie posiada żadnych dowodów częściowego spełnienia zobowiązania z tytułu umowy pilnej pożyczki. Również dowody z dokumentów zawartych w aktach postępowania klauzulowego i aktach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego, o których załączenie wnosił pełnomocnik pozwanego, nie pozwoliły wykazać, aby zobowiązanie pozwanego było w niższej niż wskazana w pozwie wysokości. Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie to pozwany winien udowodnić, że dokonał spłaty w wyższej niż wskazana w pozwie wysokości. Stosownie bowiem do treści art. 232 k.p.c., strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obecnie Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela zaś stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Wobec tego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.889,43 zł., na którą złożyły się należność główna w kwocie 4.526,10 zł., odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP naliczone przez powoda od dnia 18 września 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. w kwocie 130,20 zł. i odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, jednak nie wyższej niż odsetki maksymalne za opóźnienie naliczone przez powoda od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 6 lipca 2016 r. w kwocie 233,13 zł.

Natomiast w części dotyczącej kwoty 1.861,90 zł. tytułem odsetek karnych naliczonych przez pierwotnego wierzyciela Sąd oddalił powództwo, uznając, że w tym zakresie strona powodowa nie sprostała ciążącemu na niej obowiązkowi wynikającemu z powołanego już art. 6 kc. Pomimo kwestionowania przez stronę pozwaną wysokości dochodzonego roszczenia powód nie złożył żadnego dokumentu w postaci wyciągu lub historii spłaty pożyczki, z którego wynikałoby od jakich kwot zaległości i za jakie okresy pierwotny wierzyciel dokonał naliczenia odsetek karnych w wysokości 1.861,90 zł. Co prawda powód przedstawił wyciąg z ksiąg bankowych. Jednak wymieniony dokument nie ma mocy prawnej dokumentu urzędowego, zatem nie stanowi on dowodu tego, co zostało w nim zaświadczone i nie korzysta ze szczególnych uprawnień procesowych co do jego mocy dowodowej w niniejszym procesie przeciwko konsumentowi. Dlatego też Sąd oddalił powództwo w zakresie kwoty 1.861,90 zł., co znalazło odzwierciedlenie w pkt. 2 orzeczenia.

Podkreślić ponadto należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.889,43 zł. wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, przy czym nie wyższymi od dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia wniesienia pozwu, czyli od dnia 29 lipca 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 100 k.p.c.
w zw. z art. 98 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w 72 % i dlatego w takim stopniu należy się jej zwrot kosztów procesu. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 2.667 zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu – 250 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 2.400 zł – § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804). Pozwany w związku ze swym udziałem w sprawie nie poniósł żadnych kosztów. Mając na uwadze powyższe należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.920,24 zł. (2.667 zł. * 72 %=1.920,24 zł.), stanowiącą różnicę pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi, a kosztami, które strona powodowa powinna ponieść.

W związku z korzystaniem przez J. M. z pomocy prawnej udzielonej z urzędu w trzecim punkcie orzeczenia Sąd przyznał i polecił wypłacić ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi na rzecz r. pr. Ł. B. kwotę 1.476 zł. tytułem kosztów pomocy prawnej. Powyższa kwota uwzględniała podatek VAT w wysokości 23 %, czyli 276 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.